از آنجایی که هنر عکاسی یک هنر جذاب و جالب توجهی بوده و می توان هر چیزی را در آن سوژه قرار داد بنابراین باید با نحوه عکاسی از هرچیز نیز آشنایی داشته باشید در غیر این صورت نتیجه مطلوب بدست نمی آید.

برای عکاسی از گل های یخ زده شما به گل، فریزر، آب و یک ظرف پلاستیکی احتیاج دارید، و از آنجا که دوربین موبایل برای اهداف این آموزش بیشتر جواب می دهد، می توانید همین الان این ایده عکاسی را امتحان کنید. ترفند کلیدی که در این مقاله خواهید آموخت، روش جالب منجمد کردن تدریجی است که تنها یک نکته ساده دارد – خب در ادامه یاد می گیریم.

آیا تا به حال شده که یک دسته گل زیبا دریافت کرده باشید و به این فکر افتاده باشید که در حالت یخ زده چطور به نظر می رسد؟ نه؟ خب، من هم همینطور! در واقع، تا همین اواخر، من بیشتر به نگهداری گل ها در یک گلدان معمولی قدیمی علاقه مند بودم. اما عکاسان یک گروه خلاق و توانا هستند. ما در مورد برخی از اساسی ترین عناصر طبیعت، فکرهایمان را روی هم گذاشتیم و یک راه فوق العاده برای ایجاد این عکس های انتزاعی شگفت انگیز از گل های یخ زده کشف کردیم. و با چنین نتایج زیبایی، من آرزو می کردم که ای کاش زودتر دسته گل هایم را در فریزر می گذاشتم!

الف

تجهیزات

شما به موارد زیر نیاز خواهید داشت:

• گل
• فریزر
• آب
• ظرف
• دوربین

دوربین: شما می توانید عکاسی از گل های یخ زاده را با هر دوربینی که در اختیار دارید امتحان کنید. دوربین های موبایل حتی می توانند گزینه های بهتری باشند، چراکه سبک بوده، شما را درگیر تنظیمات نمی کنند و به شما این امکان را می دهند ساعت ها زوایای مختلف را امتحان کرده و به دنبال عکس های خلاقانه تری باشید. اگر تصمیم گرفتید عکاسی را با دوربین DSLR یاکامپکت انجام دهید، می توانید از چراغ قوه گوشی برای نورپردازی خلاقانه سوژه ها منجمد خود استفاده کنید.

ب

آماده کردن سوژه ها برای عکاسی

چند روش برای تهیه گل های یخ زده آماده برای عکاسی وجود دارد. یکی از آن روش ها شامل استفاده از نیتروژن مایع است، اما من به یک روش کمی کمتر فنی می پردازم. برای این که گل های زیبای خود را به طور کامل در یک قطعه یخ قرار دهید، باید به تدریج لایه های اطراف یخ را بسازید. به طور معمول، شما می توانید هر سینی قدیمی را با آب پر کنید، آن را در فریزر بگذارید و تا تابستان آن را فراموش کنید. با این حال، گل ها حاوی اکسیژن هستند، و اکسیژن سبک تر از آب است. این به این معنی است که قرار دادن گل ها در یک کاسه پر از آب و فریز کردن آن عملی نیست. با این کار گل ها به سطح آب می آیند، از یخ خارج می شوند و از بین می روند.

۱

محکم کردن گل ها

در عوض، در کابینت خود به دنبال ظروف نگهداری غذای پلاستیکی بگردید. من متوجه شده ام که یک ظرف پلاستیکی بزرگ و نسبتا کم عمق، بسته به فضای فریزر بهتر جواب می دهد. ظرف خود را با چند سانتی متر آب پر کنید. آب شیر وقتی یخ می زند ظاهر مات تری دارد، بنابراین اگر یک ظاهر براق و صیقلی تر می خواهید، از آب مقطر استفاده کنید. گل های خود را رو به پایین در آب قرار دهید، آنها را آنطور که دوست دارید مرتب کنید، و ظرف را در فریزر قرار دهید. مقدار کم آب یخ می زند، بخش هایی از گل ها را گیر می اندازد و آنها را محکم می کند به طوری که نمی توانند در لایه های آب بعدی شناور شوند.

بعد از چند ساعت ظرف را بردارید، و مطمئن شوید که گل ها تا حدودی در ظرف یخ زده اند. هنگامی که گل ها محکم شدند، چند سانتی متر دیگر آب سرد بر روی گل ها و یخ موجود بریزید. مراقب باشید بیش از اندازه نریزید – ممکن است یخ در زیر گرم شده و گل ها را رها کند، و مجبور شوید کل این روند را دوباره انجام دهید. ظرف را دوباره به فریزر بازگردانید.

گل های ثابت شده در جای خود توسط چند سانتی متر آب یخ زده

۲

مراحل نهایی

بعد از چند ساعت دیگر دوباره ظرف را از فریزر بیرون آورده و چند سانتی متر دیگر آب اضافه کنید. این بار، می توانید هر چقدر می خواهید آب اضافه کنید. اما به یاد داشته باشید، هر چه یخ ضخیم تر باشد، نور سخت تر می تواند از میان قطعه های یخ عبور کند، و باعث کاهش مقدار نوری می شود که به سنسور دوربین شما می رسد. با این حال، یخ به مرور زمان آب می شود، بنابراین افزودن آب بیشتر بهتر از اضافه کردن مقدار بسیار کم است. هنگامی که آخرین لایه آب را اضافه کردید، ظرف خود را برداشته و برای آخرین بار آن را در فریزر قرار دهید.

هنگامی که لایه بالایی یخ زد، ظرف را از فریزر درآورده و اجازه دهید ۱۰ دقیقه یا بیشتر بیرون بماند. بعد از این که یخ از ظرف جدا شد، ظرف را روی یک پارچه وارونه کنید. به آرامی به ظرف ضربه بزنید تا یخ جدا شود. کار تمام است، می توانید نتایج زیبای کار سخت خود را ببینید!

در این تصویر، پایه ظرف یک طرح بر روی یخ ایجاد کرده است. شما می توانید سطح آن را با مالش یک پارچه مرطوب گرم بر روی نقوش ناهموار، یکدست کنید.

ج

عکاسی از مخلوقتان

اکنون که مجسمه گل یخ خود را ساختید، وقت آن است که از آن عکس بگیرید قبل از این که ذوب شود. من توصیه می کنم که قطعه یخ خود را نزدیک یک منبع نور یا پنجره ای که نور طبیعی از آن می تابد، قرار دهید. این کار اجازه می دهد تا نور به یخ نفوذ کرده و غشاء گل ها، سوژه ای با جزئیات بیشتر ایجاد کنند. من برای عکس های خودم قطعه گل یخ زده را در مقابل شیشه بالکن آپارتمانم قرار دادم. مطمئن شوید که یک حوله در زیر یخ قرار دهید تا از خیس شدن سطح آن جلوگیری کنید.

قرار دادن قطعه گل های یخ زده در مقابل نور طبیعی، جزئیات را روشن کرده و به تن های تصویر تنوع می بخشد.

د

آزمایش!

اکنون که تکنیک را متوجه شدید، ترکیبات مختلف گل ها و ظروف را امتحان کنید. بسته به شکل و طول یک ظرف، می توانید تراکم و مسیر حباب ها را در یخ کنترل کنید. تنظیم جهت قرار گیری ظرف، یا شکستن و دوباره منجمد کردن یخ را امتحان کنید.

در عکس زیر برای ایجاد این نقوش گرد بر روی گل رز، من داخل یک لیوان شیشه ای را با یک کیسه پلاستیکی پوشاندم. بعد از محکم کردن سر گل در چند سانتی متر یخ اول، به تدریج لایه های یخ را ایجاد کردم تا به طور کامل رز را بپوشاند. هوایی که از گل رز بیرون آمد فشرده شد و در داخل پایه لیوان گیر افتاد، و الگوهای پیچیده ای در اطراف گل رز ایجاد کرد. برای این که یخ بیشتر گرد شود، من به مدت یک یا دو دقیقه با دستهایم لبه های آن را صاف کردم.

حباب های بلند معلق بر روی گل رز، مسیرهای اکسیژن در حال تلاش برای فرار هستند.

داخل یک لیوان شیشه ای را با پلاستیک بپوشانید، به طوری که وقتی گل کاملا با یخ پوشیده شد، جدا کردن آن از لیوان راحت تر باشد.

وقتی کاملا یخ زد، لیوان شیشه ای را در دمای اتاق قرار دادم، و هر ۱۰ دقیقه یکبار یا بیشتر به آرامی کیسه پلاستیکی را کشیدم. در نهایت کیسه پلاستیکی از شیشه جدا شد، من با دقت یخ را از لیوان بیرون آوردم، و گل به زیبایی پوشانده شده در داخل آن نمایان شد.

یک گل رز که بعد از قرار دادن به صورت عمودی در یک لیوان شیشه ای، کاملا یخ زده است.

همانطور که آب یخ می زند، اکسیژن از گل خارج می شود، و مسیرهای زیبایی در یخ به جا می گذارد.

ه

نمونه های بیشتر

عکاسی از گل های یخ زده راه فوق العاده ساده ای برای دادن یک ظاهر منحصر به فرد به عکس های شما از گل ها است. با چند ابزار ساده ای که در آشپزخانه یافت می شوند و انتخاب گل های زیبا، می توانید انواع بی شماری از عکس های زیبا ایجاد کنید. شما چه به دنبال به روز کردن مجموعه نمونه کارهای خود باشید و چه در جستجوی کاری برای انجام دادن در یک روز بارانی، این مجسمه های گلدار چشم نواز قطعا ارزش صرف وقت را دارند.

ترکیب یخ و مواد آلی ساده و قابل توجه است، حتی وقتی که یخ شروع به ترک برداشتن می کند.

با تمام این تفاسیر باید بیان داشت که گل های یخ زده عکاسی راحتی ندارند.

نویسنده: مگان کندی (Megan Kennedy)

 

منبع: لنـزک و سایتهای مرتبط با عکاسی

عکاسی را می توان یکی از حرفه های جذابی دانست که بوسیله آن می توان به ثبت لحظات و دنیای پیرامون خود بپردازیم لحظاتی که به راحتی نمی توان آنها را به ثبت رساند و به دوربینی نیاز است.

طلوع و غروب خورشید فرصت های بی شماری را برای عکاسی به وجود آورده و زمان مناسبی برای عکاسی است. در این مقاله عکاسی، نکات عکاسی از طلوع و غروب را مرور خواهیم کرد.

نکاتی برای عکاسی از طلوع و غروب های خیره کننده

از قبل فکر کنید – اگرچه گاهی اوقات عکس های طلوع و غروب آفتاب را می توان خودبخود بدون هیچ گونه پیش بینی قبلی گرفت، اما اغلب بهترین عکس ها با برنامه ریزی به دست می آیند. مکان هایی که ممکن است برای غروب آفتاب خوب باشند را یک یا دو روز قبل از عکاسی مشخص کنید. به دنبال مکان های جالبی بگردید که در آن نه تنها می توانید مسیر خورشید را تا پایین (افق) ببینید، بلکه فرصت هایی برای گرفتن عکس هایی که شامل المان های پیش زمینه و سیلوئت باشند نیز وجود داشته باشد. غروب آفتاب تنها نیم ساعت یا کمی بیشتر طول می کشد، بنابراین شما باید قبل از غروب در مورد این المان ها فکر کنید، وگرنه ممکن است عکس های مورد نظر خود را از دست بدهید.

زمان طلوع یا غروب آفتاب را از قبل پیدا کنید و حداقل نیم ساعت قبل آنجا باشید، چون اغلب قبل از ظاهر شدن خورشید یا بعد از این ناپدید شدن آن، جادوی واقعی اتفاق می افتد.

حواستان به آب و هوا نیز باشد.  معمولا وقت هایی که در آسمان ابر وجود داشته باشد، شگفتی واقعی اتفاق می افتد! همچنین از روزهایی که گرد و غبار یا دود در هوا وجود دارد آگاه باشید، چون آنها نیز می توانند نتایج شگفت انگیزی ایجاد کنند.

از قبل در نظر بگیرید که به چه تجهیزاتی ممکن است نیاز داشته باشید. از جمله سه پایه، لنزهایی که محدوده ای از فواصل کانونی به شما خواهند داد، باتری های اضافی و غیره.

تکنیک های ترکیب بندی

در فواصل کانونی مختلف عکاسی کنید زاویه باز می تواند عکس های منظره جالبی ایجاد کند، اما اگر می خواهید خورشید خودش یک ویژگی عکس باشد، می توانید درست بر روی آن زوم کنید.

به یاد داشته باشید که عرض خورشید تنها نیم درجه است، بنابراین هنگام عکاسی با یک لنز واید تنها بخش کوچکی از عکس را در بر خواهد گرفت. اگر می خواهید خورشید جزئی از عکستان باشد، باید با استفاده از هر چیزی از یک لنز ۲۰۰mm گرفته تا به بالا، بر روی آن زوم کنید. این کار نیاز شما به سه پایه را افزایش می دهد!

سیلوئت ها به عنوان نقاط کانونی مانند تمام عکس های دیگر، غروب نیز به یک نقطه توجه (جذابیت) نیاز دارد و یکی از بهترین راه های اضافه کردن یک نقطه توجه به تصویر این است که سعی کنید نوعی سیلوئت را در عکس بگنجانید. این سیلوئت می تواند یک چیز بزرگ مانند یک رشته کوه باشد، چیزی که بخشی از محیط باشد، مانند یک درخت نخل یا یک اسکله یا حتی می تواند یک شخص باشد.

نکته مهم در مورد سیلوئت ها این است که آنها به عکس های طلوع یا غروب آفتاب، حالت و زمینه اضافه می کنند.

قانون یک سوم قانون یک سوم را در عکاسی خود از طلوع و غروب آفتاب به یاد داشته باشید. اگرچه شما همیشه می توانید قوانین را بشکنید، اما اغلب ایده خوبی است که المان هایی مانند افق، خورشید، سیلوئت ها و غیره را در جایی به غیر از مرکز تصویر قرار دهید.

تکنیک های نوردهی

در نوردهی های مختلف عکاسی کنید اگر اجازه دهید دوربینتان تصمیم بگیرد که در چه طول شاتری عکاسی کند، احتمالا عکسی به دست می آورید که واقعا زیبایی نور را ثبت نمی کند. اغلب اوقات عکس کم نوردهی می شود، چون آسمان هنوز هم نسبتا روشن است.

به جای تکیه بر مُد خودکار دوربین، غروب آفتاب زمان ایده آلی برای تغییر حالت دوربین به مُد اولویت دیافراگم یا اولویت شاتر، و گرفتن عکس های مختلف در نوردهی های مختلف است.

نکته مهم در مورد طلوع و غروب آفتاب این است که هیچ نوردهی درستی وجود ندارد و شما می توانید با استفاده از انواع مختلف آنها نتایج خیره کننده ای به دست آورید. همچنین به یاد داشته باشید که نوردهی های مختلف (دیافراگم و سرعت شاترهای مختلف) نتایج متنوعی ایجاد خواهند کرد، بنابراین ارزشش را دارد که بیش از تنها چند عکس بگیرید کلید این کار آزمایش و تجربه کردن است.

من معمولا از مُد اولویت شاتر استفاده کرده و با یک سرعت شاتر نسبتا سریع شروع می کنم و سپس به آرامی به سراغ سرعت شاترهای آهسته تر می روم.

براکتینگ تکنیک دیگری که می توانید برای به دست آوردن نوردهی درست امتحان کنید براکتینگ است که در آن از آنچه که دوربین برای گرفتن تصویر به شما پیشنهاد می دهد استفاده می کنید و سپس چند عکس هم در زیر و هم در بالای آن نشانه می گیرید. به عنوان مثال اگر دوربین شما می گوید در ۱/۶۰ ثانیه در f/8 عکس بگیرید، شما یک عکس در ۱/۶۰ در f/5.6 و سپس عکس دیگری در f/11 می گیرید. با این کار شما یک سری عکس در نوردهی های مختلف به دست می آورید که نتایج و رنگ های کمی متفاوتی به شما خواهند داد. اکثر DSLR ها و برخی دوربین های دیجیتال کامپکت یک ویژگی براکتینگ توکار دارند، بنابراین نیازی نیست که شما این کار را به صورت دستی انجام دهید یاد بگیرید چطور از آن استفاده کنید!

قفل نوردهی خودکار یک ترفند نوردهی دیگر، در صورتی که شما مُد براکتینگ یا اعتماد به نفس استفاده از آن را نداشته باشید، استفاده از قفل نوردهی خودکار است، اگر دوربین شما این قابلیت را داشته باشد، که به شما اجازه می دهد دوربین خود را به سمت یک مکان تاریک تر نشانه گرفته و نوردهی را برای آن نقطه قفل کنید (به عنوان مثال می توانید آن را رو به سمت زمین مقابل خودتان بگیرید و نوردهی را بر روی آن قفل کنید) و سپس تصویر را رو به غروب آفتاب دوباره ترکیب بندی کنید. این بدین معنی خواهد بود که شما یک عکس زیاد نوردهی شده تر می گیرید.

دوربین را از مُد تراز سفیدی خودکار خارج کنید زمانی که شما مُد تراز سفیدی دوربین خود را بر روی حالت خودکار تنظیم می کنید، ریسک از دست دادن برخی از تُن های طلایی گرم طلوع یا غروب آفتاب را متقبل می شوید. در عوض عکاسی در مُد ابری یا سایه را امتحان کنید که به دوربین شما می گویند که همه چیز را کمی گرم تر کند. همچنین، اگر در حال عکاسی از طلوع آفتاب هستید و عکسی با یک حالت سردتر می خواهید، می توانید با تنظیمات تراز سفیدی دیگر آزمایش کنید.

سایر نکات مربوط به طلوع و غروب آفتاب

سه پایه اگر شما در حال عکاسی در سرعت شاترهای طولانی تر و با فواصل کانونی طولانی تر هستید، یک سه پایه یا روش دیگری برای اطمینان از این که دوربین شما کاملا ثابت و بی حرکت باشد، ضروری است.

فوکوس دستی گاهی اوقات هنگام عکاسی در شرایط نوری حاد، بعضی از دوربین ها ممکن است مشکل فوکوس داشته باشند. اگر این مسئله برای دوربین شما صدق می کند، به مُد دستی تغییر حالت دهید تا مطمئن شوید که عکس های واضح یا شارپ خوبی می گیرید.

به اطراف خود نگاه کنید چیز شگفت انگیز در مورد غروب آفتاب این است که نه تنها رنگ های شگفت انگیزی در آسمان مقابل شما ایجاد می کند، بلکه همچنین می تواند یک نور طلایی زیبا به وجود بیاورد که برای انواع دیگر عکاسی فوق العاده است. از آنجا که پیشرفت غروب آفتاب فرصت های دیگری برای عکاسی در اطراف شما به وجود می آورد (نه فقط در مقابل شما)، ممکن است یک فرصت عالی برای گرفتن پرتره، عکس منظره، عکس ماکرو و غیره در پشت سر خود در نور طلایی به دست آورید.

به عکس گرفتن ادامه دهید طلوع یا غروب آفتاب به مرور زمان به طور ثابت تغییر می کند و می تواند بعد از این که خورشید پایین می رود یا ظاهر می شود، رنگ های عالی ایجاد کند، بنابراین همانطور که در بالا اشاره کردم، به عکاسی در نوردهی های مختلف و فواصل کانونی مختلف ادامه دهید، تا وقتی که مطمئن شوید دیگر همه چیز تمام شده است.

قطعا این نکات کمک شایانی به شما در ثبت تصاویر می کنند.

نویسنده: دارن رووسه (Darren Rowse)

منبع: لنـزک و سایتهای مرتبط با عکاسی

عکاسی همانند همه حرفه ها نکات و اصطلاحاتی داشته که اگر از آن آگاهی نداشته باشیم قطعا نمی توانیم به عکاس حرفه ای تبدیل شویم زیرا نیاز است تا این اصطلاحات یاد گرفته شود.

یادگیری عکاسی دیجیتال کار سختی به نظر می رسد – به خصوص زمانی که شما با انواع اصطلاحات تکنیکی مواجه می شوید که آنها را نمی فهمید و به دیکشنری نیاز پیدا می کنید. یا بدتر، سعی می کنید چیزهایی را که یاد گرفته اید با استفاده از عباراتی مانند «آن سوراخی که از میان آن نگاه می کنی» یا «آن دکمه ای که برای گرفتن عکس فشار میدهی» توضیح دهید. درک اصطلاحات، تعاریف، و واژگان عکاسی یک گام اولیه ضروری به سمت بهبود مهارت شما به عنوان یک عکاس مبتدی است.

از اینها گذشته، آن دستورالعمل ها و کلاس های عالی پر از واژه ها و مفاهیم جدید هستند. در حالیکه صدها اصطلاح مرتبط با عکاسی وجود دارد، مبتدیان باید این ۲۵ واژه را به مجموعه واژگان خود بیافزایند تا شروع خوبی در تسلط بر اصول داشته باشند.

و اکنون، ۲۵ واژه و تعریف رایج عکاسی که همه عکاسان مبتدی باید بدانند:

دیافراگم

دیافراگم (Aperture) اولین واژه رایج عکاسی است که باید یاد بگیرید. به زبان ساده، دیافراگم اندازه گشایش دهانه لنز است. به لنز به عنوان یک پنجره فکر کنید – پنجره های بزرگ اجازه ورود نور بیشتری را می دهند، در حالیکه پنجره های کوچک اجازه ورود نور کمتری را می دهند. یک دیافراگم کاملا باز اجازه ورود نور بیشتری را به تصویر می دهد و عکس روشن تر می شود، در حالیکه با یک دیافراگم کوچک نور کمتری وارد شده و عکس تاریک تر می شود. دیافراگم بر حسب ضریب اف یا f-stop اندازه گیری می شود؛ در یک ضریب اف کوچک مانند f/1.8 دهانه لنز باز، و در یک ضریب اف بزرگ مانند f/22 گشایش دهانه باریک است. دیافراگم یکی از سه تنظیمات دوربین است که نوردهی یک تصویر، یا میزان روشن یا تاریک بودن آن را تعیین می کند. دیافراگم بر این که چه مقدار از تصویر در فوکوس (واضح) باشد، تاثیر می گذارد – دیافراگم های باز به پس زمینه نرم و فوکوس نشده (تار) منجر می شوند، در حالیکه دیافراگم های باریک بخش بیشتری از تصویر را واضح یا شارپ نگه می دارند.

Al Servo یا فوکوس پیوسته

به طور معمول، فوکوس خودکار بر روی سوژه (یا چیزی که دارید از آن عکس می گیرید) قفل می شود و قفل شده باقی می ماند. اما، با Al Servo یا فوکوس خودکار پیوسته، فوکوس خودکار به کار کردن ادامه می دهد. با یک حالت فوکوس خودکار، اگر سوژه (یا دوربین) حرکت کند، عکس خارج از فوکوس خواهد بود. با Al Servo یا فوکوس خودکار پیوسته، سیستم فوکوس خودکار تا وقتی که شما عکس بگیرید، به فوکوس کردن ادامه خواهد داد، بنابراین سوژه هنوز هم شارپ می ماند، حتی اگر حرکت کند. این تنظیمات دوربین برای درک عکاسی از اشیاء متحرک ضروری هستند.

نسبت تصویر

اگر تا به حال تصاویر را چاپ کرده باشید، احتمالا متوجه شده اید که یک نسبت ۸ x 10 معمولا تصویر اصلی را برش می زند (کراپ می کند). این به خاطر نسبت تصویر (Aspect Ratio) است. نسبت تصویر، نسبت طول به عرض است. یک تصویر ۸ x 10 نسبت تصویر مساوی با یک تصویر ۴ x 5 دارد، اما یک تصویر ۴ x 7 کمی عریض تر است. شما می توانید نسبت تصویر را در دوربین خود تغییر دهید اگر می دانید که می خواهید تصویر خود را چگونه چاپ کنید، یا می توانید عکس خود را هنگام ویرایش به نسبت ابعاد مورد نظرتان کراپ کنید (بُرش دهید).

بوکه

بوکه (Bokeh) دایره های روشنی است که وقتی چراغ (نور)ها در یک تصویر خارج از فوکوس باشند، ایجاد می شوند. بوکه یک افکت منظم برای پس زمینه یک عکس است، که از طریق دیافراگم های باز ایجاد می شود.

حالت عکاسی پشت سر هم

شما می توانید در یک زمان چند عکس بگیرید. یا می توانید حالت عکاسی پشت سر هم (Burst Mode) را فعال کنید و دوربین تا زمانی که شما دکمه شاتر را پایین نگه داشته اید، یا تا وقتی که بافر پر شود (که راه فریبنده ای است برای گفتن این که دوربین دیگر نمی تواند پردازش کند)، به عکس گرفتن ادامه خواهد داد. سرعت گرفتن عکس های پشت سر هم بسته به نوع دوربین شما متفاوت است، بعضی از آنها سریع تر از بقیه هستند. این سرعت بر حسب «fps» یا فریم (تصویر) بر ثانیه نوشته می شود.

عمق میدان

عمق میدان (Depth of field) یک واژه عکاسی است که به مقداری از تصویر که در فوکوس است اشاره دارد. دوربین بر روی یک فاصله فوکوس خواهد کرد، اما یک محدوده فاصله در جلو و پشت آن نقطه وجود دارد که واضح یا شارپ باقی می ماند – این محدوده عمق میدان است. از طرف دیگر، در مناظر اغلب بخش عمده تصویر در فوکوس است – این یک عمق میدان زیاد است، و محدوده فاصله زیادی شارپ باقی می ماند.

دیجیتال در مقابل اپتیکال (نوری)

دیجیتال (Digital) و اپتیکال (Optical) واژه های مهمی هستند که هنگام خرید یک دوربین جدید باید آنها را بدانید. دیجیتال به این معنی است که نتیجه از طریق نرم افزار به دست می آید، نه بخش های فیزیکی دوربین. اپتیکال همیشه بهتر از دیجیتال است. این اصطلاحات معمولا هنگام اشاره به زوم (بر روی یک دوربین کامپکت) و همچنین تثبیت کننده تصویر مورد استفاده قرار می گیرند.

نوردهی

نوردهی (Exposure) میزان روشن یا تاریک بودن یک تصویر است. تصویر زمانی ایجاد می شود که سنسور دوربین (یا نوار فیلم) در معرض نور قرار می گیرد – این واژه از همین جا نشأت گرفته است. یک عکس تاریک کم نوردهی شده یا در معرض نور کافی قرار نگرفته است؛ یک عکس روشن زیاد نوردهی شده یا در معرض نور بیش از حد قرار گرفته است. نوردهی را می توان از طریق دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو (بیشتر دو مورد آخر) کنترل کرد. نوردهی امری سلیقه ای است – هیچ نوردهی «درست»ی وجود ندارد.

جبران نوردهی

جبران نوردهی (Exposure Compensation) راهی است برای این که به دوربین بگویید دوست دارید نوردهی روشن تر یا تاریک تر باشد. از جبران نوردهی می توان در بعضی از مُدهای خودکار و نیمه خودکار مانند اولویت دیافراگم استفاده کرد. جبران نوردهی بر حسب استاپ های نور اندازه گیری می شود، اعداد منفی به تصویر تاریک تر منجر شده و اعداد مثبت عکس روشن تری ایجاد می کنند.

فوکوس

هنگامی که چشم شما بر روی سوژه ای که به شما نزدیک است فوکوس می کند، اشیاء دور تار به نظر می رسند. واژه عکاسی رایج «فوکوس (Focus)» نیز همین معنا را دارد. چیزی که در فوکوس باشد واضح یا شارپ است، در حالیکه یک شیء که خارج از فوکوس باشد شارپ نیست (تار است). نواحی فوکوس مختلف تعیین می کنند که آیا دوربین دارد بر روی چند نقطه یا بر روی یک نقطه انتخاب شده توسط کاربر فوکوس می کند.

همگام سازی فلاش

شما احتمالا می دانید که فلاش یک درخشش ناگهانی (انفجار) نور است – همگام سازی فلاش (Flash Sync) تعیین می کند که فلاش چه موقع فایر یا زده شود. به طور معمول فلاش در ابتدای عکس فایر می شود، اما تغییر حالت همگام سازی فلاش تنظیم می کند که چه موقع این اتفاق بیفتد. به عنوان مثال، حالت همگام سازی فلاش پرده دوم، فلاش را به جای ابتدا در انتهای عکس فایر می کند.

هیستوگرام

در عکاسی، هیستوگرام (Histogram) یک نمودار است که نشان می دهد چه تعداد پیکسل روشن و تیره در یک تصویر وجود دارد. اگر قله یا نقطه اوج نمودار به سمت چپ باشد، تصویر مقدار زیادی رنگ های تیره دارد. اگر قله نمودار به سمت راست باشد، تصویر مقدار زیادی رنگ روشن دارد. اگر لبه های آن قله ها بریده (قطع) شده باشد، تصویر کم (در لبه سمت چپ) یا زیاد (در لبه سمت راست) نوردهی شده است. هیستوگرام چیزی است که مبتدیان باید بعد از این که درک خوبی از مُدهای دستی به دست آوردند، یاد بگیرند.

کفشک (هات شو)

کفشک (Hot Shoe) یک اسلات (شکاف) در بالای دوربین برای اضافه کردن لوازم جانبی مانند فلاش کفشک است. این اصطلاح هیچ ارتباطی با کفش یا درجه حرارت ندارد.

ایزو

ایزو (ISO) مشخص می کند که دوربین چقدر نسبت به نور حساس است. به عنوان مثال، ایزو ۱۰۰ به این معنی است که دوربین زیاد حساس نیست – که برای عکاسی در نور روز مناسب است. ایزو ۳۲۰۰ به این معنی است که دوربین بسیار نسبت به نور حساس است، بنابراین شما می توانید از این ایزوی بالاتر برای گرفتن عکس در نور کم استفاده کنید. مشکل اینجاست که به نظر می رسد تصاویر در ایزوی بالا دانه دانه (نویزدار) بوده و جزئیات کمتری دارند. برای به دست آوردن یک نوردهی مناسب، ایزو با دیافراگم و سرعت شاتر متعادل می شود.

نوردهی طولانی

نوردهی طولانی (Long Exposure) تصویری است که به مدت طولانی نوردهی شده، یا از یک سرعت شاتر طولانی استفاده کرده است. این تکنیک برای عکاسی از اجسام ثابت در نور کم، یا تبدیل اجسام متحرک به یک تاری هنری مفید است. عکاسی شبانه با نوردهی طولانی می تواند نتایج بسیار باور نکردنی ایجاد کند. به عنوان مثال، این تکنیکی است که اغلب برای عکاسی از رد ستارگان مانند تصویر زیر مورد استفاده قرار می گیرد.

دستی

مُد دستی (Manual) به عکاس اجازه می دهد تا نوردهی را تنظیم کند، به جای این که دوربین این کار را به صورت خودکار انجام دهد. در مُد نوردهی دستی، شما دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو را انتخاب می کنید، و این انتخاب ها بر میزان روشن یا تاریک بودن تصویر تاثیر می گذارند. مُدهای نیمه دستی شامل مُد اولویت دیافراگم (که در آن شما فقط دیافراگم را انتخاب می کنید)، مُد اولویت شاتر (که در آن فقط سرعت شاتر را انتخاب می کنید) و مُد خودکار برنامه ریزی شده (که در آن ترکیبی از دیافراگم و سرعت شاتر را به جای تنظیم آنها به صورت جداگانه انتخاب می کنید) می باشند. دستی می تواند به فوکوس دستی، به جای استفاده از فوکوس خودکار نیز اشاره داشته باشد.

نورسنجی

استفاده از مُد دستی صرفا مبتنی بر حدس و گمان نیست – یک نورسنج توکار (ساخته شده در داخل دوربین) به هدایت آن تصمیمات کمک می کند، و نشان می دهد که آیا دوربین فکر می کند تصویر زیاد یا کم نوردهی شده است. نورسنجی (Metering) در واقع بر اساس یک رنگ خاکستری متوسط است، بنابراین داشتن اشیاء روشن تر یا تیره تر در تصویر می تواند نورسنج را کمی گیج (مختل) کند. مُدهای نورسنجی نشان می دهند که نورسنج چگونه نور را می خواند. نورسنجی ماتریسی به این معنی است که دوربین نور را از کل صحنه می خواند. نورسنجی مرکزگرا تنها آنچه را که در مرکز کادر است در نظر می گیرد و نورسنجی نقطه ای نور را بر اساس جایی که نقطه فوکوس شما بر روی آن قرار دارد، می سنجد.

نویز

نویز (Noise) نقطه های ریز در تصویر است، که حالت دانه دانه بودن یا زبری به آن می دهند. تصاویر گرفته شده در ایزوهای بالا نویز زیادی دارند، بنابراین بهتر است که از کمترین ایزویی که می توانید برای میزان نور موجود در صحنه استفاده کنید.

RAW (خام)

RAW یک نوع فایل است که به عکاس اجازه می دهد تا کنترل بیشتری بر ویرایش عکس داشته باشد. RAW یک نگاتیو دیجیتال محسوب می شود، که در آن نوع فایل پیش فرض JPEG قبلا کمی پردازش شده است. با این حال، باز کردن فایل RAW به نرم افزار خاصی نیاز دارد، در حالیکه JPEG عمومی تر است.

قانون یک سوم

قانون ترکیب بندی یک سوم (Rule of Thirds) به صورت فرضی تصویر را هم در جهت افقی و هم عمودی به سه قسمت تقسیم می کند. اغلب جالب ترین ترکیب بندی ها نتیجه قرار دادن سوژه در یکی از تقاطع های آن خطوط فرضی، به جای مرکز تصویر می باشند.

سرعت شاتر

شاتر بخشی از دوربین است که باز و بسته می شود تا اجازه ورود نور و گرفتن تصویر را بدهد. سرعت شاتر (Shutter Speed) مدت زمانی است که آن شاتر باز می ماند، که بر حسب ثانیه یا کسری از ثانیه، مانند ۱/۲۰۰ s. نوشته می شود. هرچه شاتر طولانی تر باز بماند، اجازه ورود نور بیشتری را می دهد. اما در حالیکه شاتر باز است، هر چیزی که حرکت کند تار می شود، و اگر کل دوربین حرکت کند، کل تصویر تار می شود – به همین دلیل است که برای سرعت شاترهای طولانی تر سه پایه لازم است.

کنترل شاتر

کنترل شاتر (Shutter Release) دکمه ای است که برای گرفتن عکس فشار می دهید. خواهش می کنم قابلی نداشت ?

تایم لپس

تایم لپس (Time Lapse) ویدئویی است که از چسباندن چند عکس گرفته شده از یک چیز یکسان در زمان های مختلف به یکدیگر ساخته می شود و به نظر می رسد که زمان سریع تر در حال گذر است. تایم لپس را با نوردهی طولانی اشتباه نگیرید، که یک تصویر تنها با یک سرعت شاتر طولانی است.

منظره یاب

منظره یاب (Viewfinder) روزنه (حفره)ای است که برای گرفتن تصویر در میان آن نگاه می کنید. برخی از دوربین های دیجیتال منظره یاب ندارند و فقط از صفحه نمایش استفاده می کنند، اما تمام DSLR ها و اغلب دوربین های بدون آینه از منظره یاب استفاده می کنند.

تراز سفیدی

چشم های شما به طور خودکار برای منابع نور مختلف تنظیم می شوند، اما دوربین این کار را نمی کند – به همین دلیل است که گاهی اوقات شما عکسی می گیرید که خیلی آبی یا زرد به نظر می رسد. استفاده از تنظیمات تراز سفیدی (White Balance) درست باعث می شود چیزی که در واقعیت سفید است، در عکس واقعا سفید به نظر برسد. یک تنظیمات تراز سفیدی خودکار وجود دارد، اما مانند هر تنظیمات خودکار دیگری، همیشه دقیق نیست. شما می توانید از یک پیش تنظیمات بر اساس نوری که در حال عکاسی در آن هستید، مانند نور خورشید یا لامپ های تنگستن استفاده کنید، یا می توانید یک عکس از یک شیء سفید بگیرید و تراز سفیدی را به صورت دستی تنظیم کنید.

اگر قصد داریم به عکاسی حرفه ای تبدیل شوید این نکات را یادگیرید.

نویسنده: جاستین کاتز (JUSTIN KATZ)

منبع: لنـزک و سایتهای مرتبط با عکاسی

یکی از سوژه های جالب توجه در عکاسی کودکان هستند. عکاسان این نوع سوژه ها را گزینه مناسبی برای آلبوم آثار خود می دانند زیرا بیشتر افراد از آنها تاثیر می پذیرد و به نوعی اثرگذارترند.

چگونه باید از فرزندم عکاسی کنم؟ چه دوربینی برای عکاسی از کودکان خوب است؟ در پیکسل بارها پیش آمده است که با چنین سؤالاتی، به‌خصوص از سوی والدین مواجه شده‌ایم. به همین دلیل تصمیم گرفتیم مطلبی اختصاصی در مورد عکاسی کودک بنویسیم و راهنمایی، تجهیزات، تنظیمات و تکنیک‌های عمومی عکاسی از کودکان را مورد بررسی قرار دهیم. با ما همراه باشید.

<>

عکاسی کودک نیز مانند هر پرتره‌ی دیگری است و اصول کلی عکاسی مانند کادربندی، نورسنجی و … را باید رعایت کنید، با این تفاوت که کنترل کودکان بسیار سخت‌تر و سوژه‌های پر جنب‌وجوش و غیرقابل‌پیش‌بینی به‌حساب می‌آیند. پس ابتدا به‌صورت عمومی به تنظیماتی که می‌توانند کار شما را راحت‌تر کنند اشاره خواهیم کرد:

حالت تقدم دیافراگم

بهتر است ابتدا با قرار دادن دوربین در حالت تقدم دیافراگم یا Aperture Priority شروع کنید. در این حالت کنترل عمق میدان در اختیار شما است و سرعت شاتر توسط دوربین تعیین خواهد شد. این حالت در دوربین‌های کانن با نام Av و در نیکون با حرف A مشخص شده است. تقریباً تمامی دوربین‌های DSLR و بدون‌آینه دارای حالت Aperture Priority هستند. بسیاری از دوربین‌های کامپکت پیشرفته نیز چنین حالتی را دارند. اگر دوربین شما به این حالت مجهز نشده است می‌توانید از حالت Portrait استفاده کنید که معمولاً بازترین دیافراگم را به‌صورت خودکار انتخاب می‌کند.

دیافراگم

دیافراگم f/5.6 نقطه‌ی شروع خوبی است. با انتخاب این دیافراگم می‌توانید پس‌زمینه را تا حدودی تار کنید، ولی عمق میدان کافی برای فوکوس بر روی کل چهره را نیز در اختیارتان می‌گذارد. سپس می‌توانید با تجربه‌اندوزی بیشتر در حالت‌های مختلف دیافراگم‌های بازتر یا بسته‌تری را نیز به کار بگیرید.

حساسیت ایزو

انتخاب حساسیت مناسب مستقیماً به نور محیط بستگی دارد. هرچه حساسیت کمتر باشد نویز تصویر نیز کمتر خواهد بود. ولی در محیط‌های تاریک برای این‌که سرعت شاتر بیش‌ازحد کم نشود ممکن است مجبور شوید از ایزوهای بالاتر نیز استفاده کنید. اکثر دوربین‌های امروزی تا ایزوی ۸۰۰ یا بالاتر نیز عکس‌های باکیفیتی را تولید می‌کنند. اگر از دوربین‌های فول‌فریم مانند 5D Mark IV یا D810 استفاده می‌کنید می‌توانید حساسیت‌های به‌مراتب بالاتری را نیز استفاده کنید. در بین دوربین‌های سطح پایین‌تر نیز مدل D3400 و D3300 نیکون قیمت مناسب را با عملکرد خوب در ایزوهای بالا ترکیب کرده‌اند. در بین دوربین‌های سطح متوسط نیز کانن 80D و نیکون D7200 یا D5600 عملکرد بسیار خوبی دارند.

سرعت شاتر

در حالت aperture Priority سرعت شاتر توسط دوربین تعیین می‌شود، ولی به‌هرحال باید حواستان به‌سرعت شاتر باشد و سعی کنید آن را سریع‌تر از ۲۰۰/۱ ثانیه نگه دارید. هر وقت که متوجه کند شدن سرعت شدید، یا ایزو را افزایش دهید یا کمی دیافراگم را بازتر کنید. اگر نمی‌خواهید مدام حواستان به سرعت شاتر باشد و کودکان در فضای باز در حال جنب‌وجوش هستند می‌توانید از حالت Sports نیز استفاده کنید.

فوکوس

توصیه می‌کنم سیستم فوکوس را بر روی فوکوس خودکار تک‌نقطه‌ای تنظیم کنید. می‌توانید آن را بر روی چند نقطه‌ای نیز بگذارید، ولی به دلیل این‌که کودکان جنب‌وجوش زیادی دارند بهتر است دقیقاً بدانید کدام قسمت از کادر فوکوس خواهد شد.

فلاش/نورپردازی

بهتر است از فلاش داخلی دوربین برای عکاسی پرتره استفاده نکنید. اگر اسپیدلایت دارید می‌توانید نور آن را از طریق انعکاس بر روی دیوارها یا سقف‌های سفید مورد استفاده قرار دهید. در کل بهتر است در محیط باز یا کنار پنجره‌های پرنور از نور طبیعی بهره بگیرید. مگر این‌که بخواهید رو به خورشید عکاسی کنید که در این حالت می‌توانید از فلاش به‌عنوان Fill Flash یا نور پُرکننده استفاده نمایید. برای آشنایی بیشتر با فلاش‌ها و نحوه‌ی استفاده از آن‌ها می‌توانید این مطلب را نیز مطالعه کنید.

لنز

برای انتخاب لنز هنگام عکاسی کودک دو رویکرد اصلی وجود دارند. اولی استفاده از لنزهای تله که معمولاً برای پرتره استفاده می‌شوند و می‌توانند پس‌زمینه‌ای تار و عکس‌هایی بدون اعوجاج را تولید کنند. لنزهای 70-200 مانند EF 70-200mm f/2.8L USM و EF 70-200mm f/4.0 IS برای کانن یا AF-S 70-200mm f/2.8G ED VR II برای نیکون لنزهایی مناسب برای این نوع رویکرد به‌حساب می‌آیند.

رویکرد دیگر استفاده از لنزهای واید و نزدیک شدن به سوژه‌ها است. لنزهای واید موجب ایجاد اعوجاج در عکس می‌شوند و می‌توان از این اعوجاج به شکلی خلاقانه بهره گرفت. همچنین امکان نمایش محیط اطراف را نیز به‌خوبی فراهم می‌کنند. برای این رویکرد می‌توان لنزهایی مانند EF-S 18-135mm F/3.5-5.6 IS USM برای دوربین‌های کراپ کانن، EF 24-105mm f/4L IS USM برای دوربین‌های فول‌فریم کانن، AF-S DX 18-140mm F/3.5-5.6 ED VR برای دوربین‌های کراپ نیکون و AF-S 24-120mm F/4G ED VR برای دوربین‌های فول‌فریم نیکون را نام برد. نکته‌ی مثبت در مورد این نوع لنزها این است که علاوه بر ارائه‌ی فواصل کانونی واید مانند ۱۸ یا ۲۴ میلی‌متر، فواصل کانونی تله‌ی متوسط را نیز پوشش می‌دهند.

خوب، حالا که در مورد تنظیمات به‌صورت عمومی صحبت کردیم برویم به سراغ خود پروسه‌ی عکاسی. ولی قبل از این‌که به توضیح جزئیات بپردازیم باید به این نکته اشاره کنیم که برای ثبت عکس‌های زیبا باید کاری کنید که کودکان با دوربین و شما راحت باشند. کمی با آن‌ها بازی کنید، عکس‌هایی را گرفته‌اید به آن‌ها نشان دهید، اگر به اندازه‌ی کافی بزرگ هستند به آن‌ها اجازه دهید به درون منظره‌یاب نگاه کنند و حتی چند عکس بگیرند. به‌طورکلی کمی زمان را با آن‌ها بگذرانید تا با شما احساس راحتی کنند. با این توضیحات می‌رویم به سراغ تکنیک‌ها و روش‌های مناسب برای عکاسی کودک:

مکان

مکان عکاسی شما بستگی زیادی به فرصت و موقعیت شما دارد. ولی سعی کنید دو یا سه مکان جذاب را همراه با تنظیمات مناسب آن در ذهن داشته باشید. اگر چند ساعت وقت دارید حداقل یک موقعیت در فضای باز و یک موقعیت در فضای بسته مانند اتاق بازی یا اتاق خواب را پوشش دهید. پارک‌ها، ساحل و باغ‌وحش می‌توانند فضای مناسبی را برای عکاسی از کودکان تأمین کنند، به‌خصوص پس‌زمینه‌های رنگی می‌توانند بسیار جذاب باشند.

رویکرد ساده

ساده‌ترین و راحت‌ترین رویکرد برای عکاسی کودک این است که تا جای ممکن از آن‌ها عکاسی کنید. اجازه دهید به فعالیت‌هایی که از آن‌ها لذت می‌برند بپردازند و شما با دوربین آماده باشید و در موقعیت‌های مختلف از آن‌ها عکاسی کنید. هرازگاهی نیز می‌توانید از آن‌ها بخواهید چند لحظه به دوربین نگاه کنند. به این شکل لحظات ناب فراوانی را ثبت خواهید کرد.

ژست

کودکان بزرگ‌تر به ژست‌ گرفتن عکس‌العمل بهتری نشان می‌دهند، ولی معمولاً نمی‌توان از کودکان با سنین کم درخواست ژست کرد. در عکس زیر می‌توانید چند نمونه ژست مناسب کودکان را مشاهده کنید. می‌توانید از این ژست‌ها برای ایده گرفتن و شروع کار استفاده کنید و سپس از خلاقیت خودتان بهره بگیرید.

هم قد کودکان شوید

برای عکاسی کودک یکی از مؤثرترین روش‌ها این است که خود را تا قد آن‌ها پایین بیاورید. چمباتمه بزنید یا روی زانو بنشینید تا هم‌قد آن‌ها شوید و دوربین را در ارتفاع چشم آن‌ها نگه دارید. به این شکل می‌توانید عکس‌هایی صمیمی‌تر را ثبت نمایید.

زاویه‌ی دید خود را تغییر دهید

همیشه گفته‌ایم و باز هم می‌گوییم: در عکاسی وقتی قوانین را به‌خوبی یاد گرفتید وقت آن است که آن‌ها بشکنید! در بسیاری از موارد استفاده از زاویه‌ی دید بالا می‌تواند نتایج جالب‌توجهی را تولید کند.

نزدیک ‌شوید/زوم کنید

در مطالب مرتبط به کادربندی هم این موضوع را مورد بحث قرار داده‌ایم. یکی از روش‌های به دست آوردن کادربندی مناسب این است که کادر را از سوژه پر کنید. عکس‌های واید که مناظر اطراف را نیز به نمایش می‌گذارند خوب هستند، ولی بیشتر والدین دوست دارند در عکس‌ها چهره‌ی فرزندشان نیز دیده شود. پس حتماً چند عکس از نزدیک یا زوم شده بر روی چهره نیز بگیرید.

بر روی چشم‌ها فوکوس کنید

به چشم‌ها توجه ویژه‌ای داشته باشید. اگر از فوکوس نقطه‌ای استفاده می‌کنید نقطه‌ی فوکوس را بر روی چشم قرار دهید. اگر سایر قسمت‌های آناتومی چهره از فوکوس خارج باشند چندان مهم نیست، ولی سعی کنید فوکوس حتماً بر روی چشم‌ها انجام شود.

پس‌زمینه

به پس‌زمینه‌ی عکس حتماً دقت کنید. پس‌زمینه‌های شلوغ می‌توانند تمرکز را از سوژه‌ی اصلی منحرف کنند. پس قبل از شروع عکاسی به‌خوبی عناصر مختلف پس‌زمینه را تحت نظر بگیرید تا موجب بر هم زدن تمرکز بر روی سوژه نشوند. حتماً چند عکس هم با پس‌زمینه‌های رنگی و یک‌دست بگیرید. همچنین می‌توانید سوژه را به‌گونه‌ای نورپردازی کنید که اساساً پس‌زمینه دیده نشود.

عکس‌های انتزاعی بگیرید

در بین عکس‌هایتان چند تصویر آبستره را نیز جای دهید. برای مثال تنها از کفش‌ها عکاسی کنید، بر روی دست‌ها یا مژه‌ها فوکوس کنید و سایر قسمت‌ها را از کادر خارج نمایید. این عکس‌ها جذابیت زیادی دارند و تنوع عکس‌هایتان را افزایش می‌دهند.

به‌صورت پیاپی عکاسی کنید

حداقل برای بخشی از عکاسی، دوربین را در حالت Burst قرار دهید و پشت سرهم عکاسی کنید. این تکنیک به‌خصوص در فضاهای باز مانند پارک‌ها مؤثر خواهد بود. می‌توانید چند عکس پشت سر هم را در یک کادر قرار دهید و آن‌ها را چاپ کنید. همچنین امکان ثبت عکس‌های جالب را افزایش خواهید داد.

افراد دیگر را نیز در عکس جای دهید

در عکاسی کودک، یکی از راه‌های اضافه کردن محتوا و ایجاد احساس راحتی این است که از افراد دیگری که کودکان با آن‌ها راحت هستند استفاده کنید. دوستان، پدر و مادر، خواهر و برادر و… با این روش می‌توانید رابطه‌ای صمیمی را به عکس اضافه کنید و باعث می‌شود که حواس کودک نیز تمام اوقات به شما و دوربین نباشد.

عکس‌های مفرح بگیرید

در عکاسی کودک باید روح بازیگوش کودکانه را به نمایش بگذارید. شوخ و بذله‌گو باشید و از بچه‌ها هم بخواهید که بازیگوشی کنند و سپس عکس‌هایشان را به آن‌ها نشان دهید تا انرژی بیشتری کسب کنند. به این شکل عکس‌ها طبیعی‌تر و کودکانه‌تر خواهند بود.

با توجه به این راهنما می توانید عکاسی زیبایی داشته باشید.

عکاسی حرفه ساده ای نیست و نمی توان در طول مدت زمان کوتاه به یک عکاس حرفه ای تبدیل شد. نخست آن که لازم است ابزار لازم را داشت و سپس آن که باید آموزش های لازم را دادید تا به فردی حرفه ای در این زمینه تبدیل شد و حرف هایی برای گفتن داشت.

در گذشته دوربین‌های کامپکت از سنسورهای کوچک بهره می‌بردند و اگر به سراغ دوربین‌های با قابلیت تعویض لنز مانند دوربین‌های DSLR می‌رفتید سنسوری بزرگ در اختیارتان قرار می‌گرفت. سایز سنسور تأثیر مستقیم بر روی کیفیت عکس داشت و سنسورهای بزرگ‌تر به معنی کیفیت بهتر نیز بودند.

<>

هنوز هم سایز سنسور از اهمیت بالایی برخوردار است. سنسورها معمولاً گران‌ترین قسمت هر دوربینی هستند و دوربین‌های با سنسور بزرگ‌تر قیمت بالاتری هم دارند. به همین دلیل یک دوربین با سنسور 1/2.3 اینچی گران‌قیمت پیدا نمی‌کنید و قادر نخواهید بود یک دوربین ارزان‌قیمت با سنسور فول‌فریم نیز خریداری کنید.

البته این روزها، سازندگان دوربین‌های کامپکت را نیز با سنسورهای نسبتاً بزرگ عرضه می‌کنند. همین موضوع سایز سنسور را کمی پیچیده‌تر از قبل کرده است و سنسورهای کوچک نیز مزایای مختص به خودشان را دارند. بیشتر شدن تنوع سنسورها در انواع مختلف دوربین‌ها ممکن است موجب سردرگمی برخی از مشتریان، به خصوص کاربران تازه‌کار شود. همچنین ابعاد سنسور بر روی فاصله‌ی کانونی مؤثر دوربین نیز تأثیرگذار است و برای انتخاب یک دوربین جدید اهمیت دارد.

در این مطلب قصد داریم سایز سنسورهای معمول امروزی را از کوچک‌ترین تا بزرگ‌ترین مورد بررسی قرار دهیم و تأثیر هر کدام بر روی کیفیت و قابلیت‌های دوربین را نیز بیان کنیم. ولی ابتدا بد نیست در مورد رابطه‌ی سایز سنسور و فاصله‌ی کانونی توضیح مختصری را ارائه کنیم.

سایز سنسور و فاصله‌ی کانونی

سایز سنسور بر روی نوع لنزی که باید بخرید تأثیر مستقیم دارد. دوربین‌های کامپکت دارای لنز یکپارچه هستند، بنابراین چندان نیازی نیست نگران نوع لنز باشید، ولی در دوربین‌های با لنز قابل‌تعویض، هر لنز یک تصویر دایره‌ای را تشکیل می‌دهد که باید بتواند ابعاد سنسور را پوشش دهد. البته استثناء نیز وجود دارد که بعداً در مورد آن بحث خواهیم کرد.

چه در دوربین‌های کامپکت و چه بر روی لنزهای قابل‌تعویض عددی که حک می‌شود نشان‌گر فاصله‌ی کانونی واقعی است. این عدد در صورتی صحیح است که سنسور یا فیلم از نوع 35 میلی‌متری یا فول‌فریم باشند. ولی لنزها برای کار با سنسورهای مختلفی طراحی می‌شوند و فاصله‌ی کانونی مؤثر آن‌ها بر روی سنسورهای مختلف متفاوت است. به همین دلیل سازندگان عددی به نام فاکتور برش یا Crop Factor را ارائه می‌کنند.

این عدد برای سنسورهای فول‌فریم معادل 1 است، بنابراین وقتی یک لنز 55-18 را بر روی سنسور فول‌فریم نصب می‌کنید فاصله‌ی کانونی مؤثر 55-18 را ارائه می‌کند، ولی وقتی همین لنز را بر روی دوربینی با سنسور APS-C با فاکتور برش 1.5 برابر نصب کنید فاصله‌ی کانونی مؤثر 82-27 را ارائه می‌کند. دلیل آن هم این است که سنسور APS-C به اندازه‌ی کافی بزرگ نیست که بتواند از کل گستره‌ی تصویر لنز استفاده کند. با بریده شدن بخشی از تصویر توسط سنسور این‌گونه به نظر می‌رسد که فاصله‌ی کانونی طولانی‌تر شده است و گستره‌ی دید بسته‌تر شده است.

برای این‌که بدانید هر لنز بر روی هر سنسوری چه فواصل کانونی را ارائه می‌کند باید فاکتور برش را در فاصله‌ی کانونی واقعی لنز ضرب کنید.

سایز سنسور

با این توضیحات به بررسی سایزهای معمول سنسور در بازار امروز می‌پردازیم.

1/2.3 اینچ

این کوچک‌ترین سایز سنسوری است که به‌طورمعمول در دوربین‌های امروزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اکثر دوربین‌هایی که از این نوع سنسور استفاده می‌کنند دارای رزولوشنی بین 16 تا 20 مگاپیکسل هستند.

درحالی‌که این نوع سنسورها را در انواع مختلفی از دوربین‌ها می‌توان یافت، در سال‌های اخیر استفاده از آن‌ها به شدت کاهش یافته است و اکثر سازندگان به سراغ سنسورهای بزرگ‌تر رفته‌اند. دلیل آن نیز بهبود کیفیت دوربین‌ گوشی‌های هوشمند است.

استفاده از این نوع سنسور به دست آوردن زوم زیاد را راحت می‌کند. به همین دلیل هم بیشتر دوربین‌های سوپرزوم از این سایز سنسور استفاده می‌کنند. برای به دست آوردن زوم زیاد با استفاده از سنسورهای بزرگ‌تر، باید لنزهای بزرگ‌تر، سنگین‌تر و گران‌قیمت‌تری را استفاده کرد.

در نور مناسب می‌توان با چنین سنسوری عکس‌های قابل قبولی گرفت، ولی با کاهش نور محیط، نویز به‌سرعت افزایش می‌یابد و گستره‌ی دینامیکی چندان خوبی را نیز ارائه نمی‌کنند.

فاکتور برش برای این نوع سنسورها 5.6 برابر است، ولی اکثر سازندگان فاصله‌ی کانونی معادل این نوع دوربین‌ها را ارائه می‌کنند و اساساً نیاز چندانی هم به تبدیل فاصله‌ی کانونی ندارند.

از شناخته‌شده‌ترین دوربین‌های بازار که از این نوع سنسور استفاده می‌کنند می‌توان نیکون P900، کانن SX60، نیکون B700 و کانن SX720 را نام برد.

1/1.7 اینچ

این سنسورها کمی از مدل‌های 1/2.3 اینچی بزرگ‌تر هستند و می‌توانند کمی بهتر سوژه را از پس‌زمینه جدا کنند. همچنین از لحاظ میزان جزئیات، گستره‌ی دینامیکی و نویز کمی بهتر عمل می‌کنند.

برای مدتی، این سایز سنسور از محبوبیت زیادی در دوربین‌های کامپکت پیشرفته برخوردار بود، ولی با مرسوم شدن سنسورهای یک اینچی از محبوبیت آن‌ها کاسته شده است. این نوع سنسور در حال حاضر بیشتر توسط پنتاکس در سری Q مورد استفاده قرار می‌گیرد. فاکتور برش برای این سنسورها 4.5 برابر است.

یک اینچی

این نوع حس‌گرها در حال حاضر از محبوبیت زیادی برخوردار هستند. همان‌طور که اشاره شد، این سنسورها بیشتر در دوربین‌های کامپکت پیشرفته کاربرد دارند و معمولاً با لنزهایی با فاصله‌ی کانونی بین 24 تا 100 میلی‌متر جفت و جور می‌شوند. البته دوربین‌های سوپرزوم مانند سونی RX10 III و کانن G3 X نیز وجود دارند که از این نوع حس‌گر استفاده می‌کنند.

دوربین‌هایی که از این سایز سنسور استفاده می‌کنند معمولاً کیفیت عکس بسیار خوبی دارند، به‌خصوص وقتی از دیافراگم‌های باز بهره گرفته شود تا نور زیادی را دریافت کنند. البته تنها ابعاد آن‌ها نیست که موجب افزایش کیفیت شده است، بلکه در ساختار اکثر آن‌ها از فناوری‌های جدیدی استفاده شده است که کارایی آن‌ها را نسبت به سنسورهای معمولی افزایش داده‌اند.

فاکتور کراپ برای سنسورهای یک اینچی 2.7 برابر است، ولی به دلیل اینکه این نوع سنسورها نیز اکثراً در دوربین‌های کامپکت استفاده می‌شوند نیاز چندانی به این فاکتور نخواهید داشت.

دوربین‌های شناخته‌شده‌ی سونی مانند RX100 IV، RX100 V و دوربین‌های سری G کانن مانند G7 X Mark II، G9 X و G5 X از معروف‌ترین دوربین‌هایی هستند که از این نوع سنسور استفاده می‌کنند.

Micro Four Third

این نوع سنسورها که به نام MFT یا Micro 4/3 نیز شناخته می‌شوند توسط الیمپوس و پاناسونیک مورد استفاده قرار می‌گیرند. این سنسورها به میزان قابل‌توجهی از حس‌گرهای یک اینچی بزرگ‌تر هستند. فاکتور برش این نوع سنسورها 2 برابر است، به همین دلیل فاصله‌ی کانونی معادل آن‌ها بسیار راحت محاسبه می‌شود. به طور مثال یک لنز 35-12 بر روی سنسور MFT فاصله‌ی کانونی مؤثر 70-24 را ارائه می‌کند.

APS-C

این نوع سنسورها به طرز وسیعی در دوربین‌های DSLR سطح مبتدی و میان‌رده مورد استفاده قرار می‌گیرند و حالا در دوربین‌های بدون‌آینه نیز مرسوم شده‌اند. این نوع سنسورها بالانس مناسبی را بین ابعاد جمع‌و‌جور و کیفیت مناسب ارائه می‌کنند. دوربین‌های شناخته‌شده‌ی سطح مبتدی و متوسط مانند نیکون D3300، D3400، D5600 یا کانن 700D، 750D و 80D از سنسور APS-C استفاده می‌کنند. حتی برخی از دوربین‌های سطح بالاتر مانند نیکون D7200، نیکون D500 و کانن 7D Mark II نیز از این نوع سنسور بهره می‌گیرند. در بین دوربین‌های بدون‌آینه نیز می‌توان سونی a6500، سونی a6300 و کانن EOS M5 را نام برد.

البته تمامی سنسورهای APS-C دارای ابعاد یکسانی نیستند و کمی با هم فرق دارند. سنسورهای کانن کمی کوچک‌تر هستند و فاکتور برش آن‌ها معادل 1.6 است، درحالی‌که سنسورهای مورد استفاده‌ی نیکون و سونی کمی‌ بزرگ‌تر هستند و فاکتور برش آن‌ها 1.5 برابر است.

این نوع سنسورها در کل انعطاف‌پذیری بالایی دارند و در بین عکاسان ورزشی و حیات‌وحش از محبوبیت زیادی برخوردار هستند، زیرا فاکتور برش آن‌ها موجب افزایش نسبی فاصله‌ی کانونی می‌شود.

APS-H

این نوع سنسورها بیشتر توسط دوربین‌های سری 1D کانن مانند 1D Mark III و 1D Mark IV مورد استفاده قرار گرفته‌اند. ولی این سری از دوربین‌های کانن نیز طی چند سال اخیر به سراغ سنسورهای فول‌فریم رفته‌اند.

فاکتور برش این سنسورها 1.3 برابر است و کم‌تر از سنسورهای APS-C بر روی فاصله‌ی کانونی تأثیر می‌گذارند. طی چند سال اخیر یک مدل 51 مگاپیکسلی از آن‌ها در Sigma sd Quattro H مورد استفاده قرار گرفت و کانن نیز یک مدل 250 مگاپیکسلی از آن‌ها را برای استفاده‌های نظامی و امنیتی ساخته است. استفاده از این سنسور دیگر در دوربین‌های DSLR مرسوم نیست.

فول‌فریم

سنسورهای فول‌فریم در دوربین‌های سطح بالا و حرفه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند و بیشتر سازندگان در دوربین‌های پرچم‌دار خود از این نوع حس‌گرها بهره می‌گیرند. دوربین‌هایی مانند سونی a7R II، کانن 5D Mark IV و نیکون D810 از این دست هستند.

مساحت نسبتاً زیاد آن‌ها به این معنی است که می‌توانند نور زیادی را جذب کنند که موجب تولید عکس‌های باکیفیت‌تری می‌شود. همچنین این امکان را به سازندگان می‌دهند که رزولوشن‌های متنوعی را مورد استفاده قرار دهند. در حال حاضر این نوع سنسورها را می‌توان با رزولوشن‌های مختلفی از 12 تا 50 مگاپیکسل یافت.

ابعاد سنسورهای فول‌فریم تقریباً مشابه فیلم‌های 35 میلی‌متری است، به همین دلیل نیازی به تبدیل فاصله‌ی کانونی ندارند یا اصطلاحاً فاکتور برش آن‌ها معادل یک است. اگر لنزی برای استفاده با فیلم‌های 35 میلی‌متری طراحی شده باشد و آن را بر روی سنسور فول‌فریم استفاده کنید فاصله‌ی کانونی هیچ تغییری نخواهد داشت.

برخی از سازندگان اجازه‌ی استفاده از لنزهای APS-C را بر روی سنسورهای فول‌فریم می‌دهند. در این حالت رزولوشن سنسور کاهش می‌یابد و اطلاعات فقط از قسمت میانی آن خوانده می‌شوند. برای این‌که مطمئن شوید لنز مورد نظرتان بر روی دوربین شما قابل استفاده است یا خیر می‌توانید این مطلب را مطالعه کنید.

قطع متوسط

سنسورهای قطع متوسط به میزان قابل‌توجهی از حس‌گرهای فول‌فریم بزرگ‌تر هستند و ارائه‌ی تعدادی از مدل‌های جدید مانند فوجی GFX 50S و هسلبلاد X1D موجب جلب توجه بیشتر به سمت این نوع دوربین‌ها شده است.

در تئوری سیستم‌های قطع متوسط استاندارد کیفیت بالاتری را ارائه می‌کنند، ولی هزینه‌های بالا و برخی از محدودیت‌ها آن‌ها را به مصارف حرفه‌ای محدود کرده‌اند. دوربین‌های DSLR معمولاً کوچک‌تر هستند و ارگونومی بهتری دارند. همچنین تنوع لنزهای آن‌ها به‌مراتب بیشتر است و سیستم فوکوس سریع‌تری نیز دارند. ولی اگر بخواهید دوربینی را تنها بر اساس کیفیت عکس انتخاب کنید باید به سراغ سنسورهای قطع متوسط بروید. با ارائه‌ی دوربین‌های بدون‌آینه‌ی قطع متوسط فوجی و هسلبلاد، کم‌کم به تنوع لنزهای این نوع دوربین‌ها نیز اضافه خواهد شد.

به دلیل این‌که این نوع سنسورها در ابعاد مختلفی تولید می‌شوند فاکتور برش آن‌ها بین 0.79 تا 0.64 متغیر است.

امیدواریم این مطلب بتواند برای شما مفید و کارآمد باشد.

دوربین ها انواع مختلفی داشته که باید به DSLR و معمولی تقسیم کرد. مدل های حرفه ای را DSLR می گویند زیرا می توانند عملکرد بالایی از خود نشان دهند. در سوی دیگر برخی مدل ها معمولی هستند و بیشتر قابلیت آنها دستی است.

در سال‌های گذشته اگر می‌خواستید یک دوربین باکیفیت برای استفاده‌های عمومی و حرفه‌ای خریداری کنید، باید به سراغ دوربین‌های دیجیتال اس‌ال‌آر می‌رفتید. ولی حالا چند سالی است که دوربین‌های بدون‌آینه و حتی در مواردی دوربین‌های کامپکت پیشرفته نیز کیفیتی مشابه و حتی بهتر را ارائه می‌کنند.

ولی نکته‌ی جالب این است که اگر به دنبال ارزان‌ترین دوربین با لنز قابل تعویض و یک منظره‌یاب خوب باشید باید به سراغ انواع DSLR سطح پایین بروید. همچنین تقریباً تمام عکاسان حرفه‌ای ورزشی، خبری و حتی حیات‌وحش همچنان از دوربین‌های DSLR حرفه‌ای استفاده می‌کنند. درست است که فاصله‌ی بین این نوع دوربین‌ها با انواع بدون‌آینه و کامپکت پیشرفته کاهش یافته است، ولی همچنان دوربین‌های DSLR دارای جایگاه ویژه‌ای هستند و بهترین دوربین‌ها برای یادگیری عکاسی و بیشتر عکاسان حرفه‌ای به‌حساب می‌آیند.

<>

ما هم تصمیم گرفتیم در ادامه ۱۰ دوربین DSLR برتر بازار امروز را معرفی کنیم. معیار انتخاب این دوربین‌ها لزوماً بالاترین کیفیت یا بیشترین مگاپیکسل یا امکانات نبوده است، بلکه ترکیبی از قابلیت‌های فیلم‌برداری و عکاسی، تجربه‌ی کاربری، تنوع لنزها و قیمت را برای تعیین آن‌ها در نظر گرفته‌ایم؛ بنابراین نسبت کیفیت و امکانات به قیمت دارای اهمیت زیادی است و لزوماً باکیفیت‌ترین و گران‌ترین دوربین‌ها در این لیست جای نگرفته‌اند.

همچنین دوربین‌های 1D X Mark II و D5 از کانن و نیکون را در لیست قرار نداده‌ایم، زیرا در جایگاه ویژه‌ای قرار می‌گیرند و مناسب این لیست نیستند.

1- کانن EOS 5D Mark IV

سنسور: فول‌فریم | رزولوشن: ۳۰٫۴ مگاپیکسل | فوکوس خودکار: 61 نقطه‌ای با 41 نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3.2 اینچی لمسی با رزولوشن 1،620،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 7 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 4K | سطح کاربری: حرفه‌ای

نکات مثبت:

• عملکرد عالی
• سیستم فوکوس پیشرفته

نکات منفی:

• قیمت بالا
• آپشن‌های محدود برای فیلم‌برداری 4K

سری دوربین‌های 5D کانن دارای سابقه‌ای درخشان هستند و اولین مدل 5D توانست عکاسی فول‌فریم را در اختیار توده‌ی مردم قرار دهد. Mark II نیز اولین دوربین DSLR با قابلیت فیلم‌برداری Full HD بود و Mark III در بین عکاسان و فیلم‌سازان جایگاه بسیار ویژه‌ای داشت. 5D Mark IV نیز نسخه‌ای بهبودیافته و بهینه از تمامی مدل‌های قبلی به‌حساب می‌آید. سنسور آن عکس‌هایی بسیار شارپ تولید می‌کند و سیستم فوکوس 61 نقطه‌ای آن نیز عملکرد فوق‌العاده‌ای دارد. می‌توان گفت 5D Mark IV یکی از بهترین دوربین‌هایی است که تاکنون ساخته شده است.

2- دوربین نیکون D810

 

سنسور: فول‌فریم | رزولوشن: 36.3 مگاپیکسل | فوکوس خودکار: 51 نقطه‌ای با 15 نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3.2 اینچی با رزولوشن 1،229،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 5 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 1080P | سطح کاربری: حرفه‌ای

نکات مثبت:

• ارگونومی و کیفیت عکس عالی
• قیمت مناسب برای یک دوربین حرفه‌ای

نکات منفی:

• قابلیت‌های فیلم‌برداری محدود و قدیمی
• سرعت عکاسی پیاپی متوسط

شاید D810 نسبت به سایر رقبا تا حدودی قدیمی شده باشد، ولی همچنان رقیبی قدرتمند به‌حساب می‌آید. بدنه‌ی آن مانند یک تانک ساخته شده است و ارگونومی بسیار خوبی هم دارد. قیمت آن هم نسبت به رقبایی مانند 5D Mark IV بسیار به‌صرفه است. D810 نیز مانند D800E فاقد فیلتر AA است تا حداکثر رزولوشن و شارپنس ممکن را ارائه کند.

درست است که دوربین‌هایی مانند کانن 5DS و سونی a7R II دارای رزولوشن بیشتری هستند، ولی همچنان میزان جزئیات عکس‌های D810 فوق‌العاده به‌حساب می‌آید. اگر به دنبال عکاسی ورزشی هستید دوربین‌هایی مانند D500 و D5 فوکوس و عکاسی پیاپی سریع‌تری را ارائه می‌کنند، ولی ازلحاظ کیفیت تصویر این دوربین در گروه قیمتی خودش بی‌رقیب است.

3- کانن EOS 5DS

سنسور: فول‌فریم | رزولوشن: 50.6 مگاپیکسل | فوکوس خودکار: 61 نقطه‌ای با 41 نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3.2 اینچی با رزولوشن 1،040،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 5 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 1080P | سطح کاربری: حرفه‌ای

نکات مثبت:

• ارائه‌ی جزئیات خارق‌العاده
• قیمت مناسب برای یک دوربین حرفه‌ای

نکات منفی:

• ایجاد فایل‌های بسیار سنگین
• تنها بهترین لنزها را می‌توان برای آن استفاده کرد

رزولوشن 50.6 مگاپیکسلی 5DS بالاترین در بین دوربین‌های فول‌فریم به‌حساب می‌آید. کیفیت عکاسی این دوربین عالی است و میزان جزئیات عکس‌هایش خارق‌العاده هستند. حتی نویز آن نیز قابل‌قبول است و گستره‌ی دینامیکی مناسبی هم دارد. 5DS حالا معیار کیفیت عکس در بین دوربین‌های فول فریم به‌حساب می‌آید، هرچند که بی‌عیب هم نیست. در این دوربین خبری از وای‌فای نیست و توانایی فیلم‌برداری 4K هم ندارد. همچنین ذخیره و پردازش‌ عکس‌های آن نیازمند حافظه‌های بزرگ و سریع و کامپیوترهای قدرتمند است.

4- نیکون D500

 

سنسور: APS-C | رزولوشن: 20.9 مگاپیکسل | فوکوس خودکار: 153 نقطه‌ای با 99 نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3.2 اینچی لمسی مفصلی با رزولوشن 2،359،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 10 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 4K | سطح کاربری: حرفه‌ای

نکات مثبت:

• سیستم فوکوس فوق‌العاده‌ی 153 نقطه‌ای
• بدنه‌ی فلزی مقاوم

نکات منفی:

• رزولوشن نسبتاً پایین
• قابلیت‌های محدود فیلم‌برداری

نیکون در ساخت D500 از قابلیت‌های دوربین پرچم‌دار D5 استفاده کرد و آن‌ها را در بدنه‌ای کوچک‌تر با سنسور APS-C جای داد. سنسور استفاده شده در این دوربین تنها 20.9 مگاپیکسل رزولوشن دارد که از D7200 کمتر است، ولی همین موضوع باعث شده است که بتواند با سرعت 10 فریم بر ثانیه عکاسی کند. در همین حال سیستم فوکوس 153 نقطه‌ای آن شاید بهترین سیستم فوکوس حال حاضر باشد. D500 یک دوربین همه‌کاره‌ی بسیار خوب است که به‌صورت ویژ‌ه‌ای در عکاسی ورزشی و حیات‌وحش می‌درخشد.

 

5. کانن EOS 7D Mark II

 

سنسور: APS-C | رزولوشن: 20.2 مگاپیکسل | فوکوس خودکار: 65 نقطه‌ای با 65 نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3 اینچی با رزولوشن 1،040،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 10 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 1080P | سطح کاربری: حرفه‌ای

نکات مثبت:

• ساختار مقاوم و مستحکم
• سیستم فوکوس ترکیبی و عکاس پیاپی 10 فریم بر ثانیه

نکات منفی:

• قیمت بالا برای یک دوربین APS-C
• رزولوشن پایین سنسور

درست مانند D500، کانن 7D Mark II نیز امکانات برادر بزرگ‌ترش 1D X را در ابعادی کوچک‌تر با سنسور APS-C جای داده است. این دوربین قادر است با سرعت 10 فریم بر ثانیه عکاسی کند و سیستم فوکوس بسیار پیشرفته‌ای هم دارد. با استفاده از این دوربین می‌توانید با قیمتی کم‌تر مانند حرفه‌ای‌ها از وقایع ورزشی و حیات‌وحش عکاسی کنید.

البته این دوربین تنها در عکاسی سرعتی خوب نیست، بلکه یک همه‌فن‌حریف خوب نیز به‌حساب می‌آید. بدنه‌ی آلیاژی آن فوق‌العاده مستحکم است و در مقابل عواملی مانند باران و گردوغبار مقاومت می‌کند. همچنین سنسور آن به سیستم فوکوس Dual Pixel مجهز شده که برای فیلم‌برداری ایدئال است.

6. نیکون D7200

سنسور: APS-C | رزولوشن: 24.2 مگاپیکسل | فوکوس خودکار: 51 نقطه‌ای با 15 نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3.2 اینچی با رزولوشن 1،229،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 6 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 1080P | سطح کاربری: متوسط

نکات مثبت:

• سنسور 24 مگاپیکسلی بسیار باکیفیت
• سیستم فوکوس قدرتمند 51 نقطه‌ای

نکات منفی:

• قابلیت‌های فیلم‌برداری محدود
• سرعت متوسط در عکاسی پیاپی

این دوربین APS-C که از D500 ارزان‌تر است، نمی‌تواند قابلیت‌های حرفه‌ای مشابه آن را ارائه کند، ولی رزولوشن بیشتری دارد. نیکون در D7200 از سنسور 24 مگاپیکسلی APS-C بدون فیلتر AA استفاده کرده است که شارپ‌ترین تصاویر را در بین دوربین‌های APS-C ارائه می‌کند.

D7200 نمی‌تواند از نظر سرعت و کیفیت ساخت با D500 رقابت کند، ولی همچنان می‌تواند با سرعت 6 فریم بر ثانیه به‌صورت پیاپی عکاسی کند و بافر آن برای 27 عکس RAW یا 100 عکس Jpeg کافی است. سیستم فوکوس 51 نقطه‌ای آن نیز از دوربین‌های حرفه‌ای نیکون قرض گرفته شده است.

7. نیکون D750

سنسور: فول‌فریم | رزولوشن: 24.3 مگاپیکسل | فوکوس خودکار: 51 نقطه‌ای با 15 نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3.2 اینچی مفصلی رزولوشن 1،229،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 6.5 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 1080P | سطح کاربری: متوسط

نکات مثبت:

• سنسور 24 مگاپیکسلی فول‌فریم
• صفحه‌نمایش مفصلی

نکات منفی:

• قابلیت‌های فیلم‌برداری محدود
• کیفیت و رزولوشن پایین‌تر نسبت به D810

از قابلیت‌ها و ظاهر D810 خوشتان می‌آید ولی قدرت خرید آن را ندارید؟ D750 با سنسور فول‌فریم 24 مگاپیکسلی برای شما ساخته شده است. درست است که رزولوشن D810 را ندارد، ولی همچنان کیفیت بسیار خوبی را ارائه می‌کند و در ایزوهای بالا به‌خوبی می‌درخشد. کمی هم انعطاف‌پذیرتر از D810 است، زیرا سرعت عکاسی پیاپی 6.5 فریم بر ثانیه‌ی آن کمی سریع‌تر است و صفحه‌نمایش آن از نوع مفصلی است. این در حالی است که سیستم فوکوس آن دقیقاً با D810 یکسان است.

8. نیکون D3300

سنسور: APS-C | رزولوشن: 24.2 مگاپیکسل | فوکوس خودکار: 11 نقطه‌ای با 1 نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3 اینچی با رزولوشن 921،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 5 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 1080P | سطح کاربری: مبتدی

نکات مثبت:

• سنسور 24 مگاپیکسلی عالی
• نسبت فوق‌العاده‌ی کیفیت به قیمت

نکات منفی:

• کنترل‌های ابتدایی و محدود
• ممکن است برای برخی دست‌ها زیادی کوچک باشد

در نقطه‌ی مقابل انتخاب‌های اول ما، D3300 یک دوربین کوچک و فوق‌العاده ارزان است. درعین‌حال یکی از شارپ‌ترین و باکیفیت‌ترین سنسورهای APS-C جهان را دارد و شاید نسبت به قیمت یکی از بهترین دوربین‌ها نیز به‌حساب آید. سنسور آن با دوربین‌هایی مانند D7200 یکسان است و به دلیل نبود فیلتر AA قادر است تصاویری فوق‌العاده شارپ را تولید کند.

درست است که کنترل‌های روی بدنه‌ی آن ابتدایی هستند و برای مبتدی‌ها طراحی شده‌اند، ولی در دست یک حرفه‌ای می‌تواند عکس‌هایی در حد دوربین‌های چندین برابر گران‌تر را ثبت کند.

9. کانن EOS 750D

سنسور: APS-C | رزولوشن: 24.2 مگاپیکسل | فوکوس خودکار: 19 نقطه‌ای با 19 نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3 اینچی لمسی مفصلی با رزولوشن 1،040،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 5 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 1080P | سطح کاربری: مبتدی/متوسط

نکات مثبت:

• قابلیت‌های متنوع
• کاربری آسان

نکات منفی:

• سیستم فوکوس کند
• سیستم منوی قدیمی

اگر کمی از قیمت D3300 بالاتر بروید، می‌توانید امکانات به‌مراتب بیشتری را دریافت کنید. سنسور 24.2 مگاپیکسلی 750D کیفیت بسیار مناسب و عملکردی قابل‌توجه را در نور کم ارائه می‌کند. همچنین سیستم فوکوس و نورسنجی آن نیز نسبت به مدل 700D دستخوش تغییرات و بهبود شده است و قابلیت‌های وای‌فای و NFC نیز به آن اضافه شده‌اند.

همچنین مانند مدل‌های قبلی دارای صفحه‌نمایش مفصلی لمسی است که عکاسی و فیلم‌برداری با آن را بسیار لذت‌بخش کرده است.

10. پنتاکس K-1

سنسور: فول‌فریم | رزولوشن: 36 مگاپیکسل | فوکوس خودکار: 33 نقطه‌ای با 25 نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3.2 اینچی مفصلی با رزولوشن 1،037،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 4.4 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 1080P | سطح کاربری: متوسط/حرفه‌ای

نکات مثبت:

• قابلیت‌های قابل‌توجه
• قیمت مناسب

نکات منفی:

• سیستم فوکوس کند
• سیستم منوی قدیمی

پنتاکس K-1 ساختار مستحکم و مقاوم همراه با سنسور فول‌فریم را در قیمتی مناسب عرضه کرده است. البته ارزان نیست، ولی در مقایسه با نیکون D810، کانن 5D Mark IV و سونی a7R II قیمت مناسب‌تری دارد. سیستم Pixel Shift که در این دوربین استفاده شده نیز بسیار هوشمند است و می‌‌تواند درحالی‌که دوربین را روی دست نگه داشته‌اید 4 عکس مختلف را با هم ترکیب کند.

این دوربین مانند 5D Mark IV یک همه‌فن‌حریف نیست، بلکه بیشتر برای عکاسی از مناظر، طبیعت بی‌جان، پرتره یا هر سوژه‌ی دیگری که نیاز به فوکوس سریع ندارد مناسب است. در چنین سناریوهایی سیستم Pixel Shift و سنسور 36 مگاپیکسلی آن به‌خوبی می‌درخشند.

با این حساب باید بدانید کدام دوربین DSLR بهترین است.

دوربین ماجراجویی (Adventure Camera) :

به نظر شما مگاپیکسل یک دوربین فاکتور جامعی برای خرید یک دوربین عکاسی سطح بالاست یا المان های تاثیرگذار دیگری نیز وجود دارند ؟
آیا برایتان پیش آمده که کیفیت عکس یک دوربین عکاسی با مگاپیکسل پایین تر رضایتبخش تر از تصویر نهایی از یک دوربین با مگاپیکسل بالاتر باشد ؟
این سوالات به ظاهر ساده اثبات می کند بجز عدد مگاپیکسل معروف دوربین ها ، فاکتور های بی نام نشان اما موثر دیگری وجود دارند که نقش کلیدی بر کیفیت عکس ها ایفا می کنند .
اگر در فکر خرید یک دوربین حرفه ای همه فن حریف باشید ، پیشنهاد می کنیم یکی از دغدغه هایتان سایز سنسور دوربینتان باشد و گول دستاویز های تبلیغاتی اعداد مگاپیکسل های نجومی را نخورید ! مدل ها و انواع و اقسام دوربین ها چنان گسترده شده که در ابتدای ورود به این دنیای بی در و پیکر ، کمی گیج می شوید . جای نگرانی نیست ؛ هر آنچه که در مورد “سایز سنسور” لازم است ، در این مقاله به ساده ترین زبان می آموزید . حتما میدانید که سایز سنسور از مهمترین و کلیدی ترین فاکتور های تعبیه شده در یک دوربین است که اغلب مرجع یک قیاس جانانه بین مدل های مختلف دوربین های عکاسی قرار میگرد .

 

 

بهتر است این مورد را به طور کلی به یاد داشته باشید .  دوربین های کامپکت دوربین های کاندید سنسور های کوچک و در مقابل ، دوربین های DSLR با قابلیت تعویض لنز، کاندید دوربین های با سنسور های بزرگ هستند . پس اگر به دنبال دوربین با سنسور بزرگ‌تری هستید ، ترجیحاً باید به دنبال یک دوربین دیجیتالی بروید . کیفیت بالای تصاویر ناشی از سایز سنسور بالا اجتناب ناپذیر است . 

 

سنسور ها را بهتر بشناسید 

 

اگر ذهنیت درستی از اهمیت سنسور ها در دوربین ها ندارید ، بهتر است بدانید قلب هر دوربین دیجیتال سنسور تصویر آن است. وظیفه سنسور تصویر، رساندن نور به سیگنال‌های الکترونیکی است . به کمک  این سنسور است که دوربین تصویر را به‌صورت دیجیتالی ذخیره می نماید. البته به‌جز دوربین های عکاسی دیجیتال، ردپای این قطعه در دیگر ابزارهای تصویربرداری نیز دیده می شود . الگوهای نوری بازتاب شده یا ساطع‌شده از برخی اشیا بر روی سطح سنسور تأثیر می‌گذارد و سبب ثبت تصاویر می‌گردد.

 

عکاسان قدیمی اطلاعات چندانی در این باره نداشتند اما نکته جالب اینجاست که ابعاد سنسور، کماکان نکته‌ی بسیار موثری در کیفیت عکاسی و خرید دوربین محسوب می شود.
از آنجا که این قطعه ، یک قطعه کلیدی در یک دوربین است ، گران‌قیمت‌ترین بخش یک دوربین به حساب می آید و طبیعتا هرچه این سنسور بزرگ‌تر باشد قیمت دوربین نیز گران‌تر خواهد بود. در همین راستا دوربین‌‌های ۲٫۳/۱ اینچی عموما گران‌قیمت نیستند و در مقابل نمیتوانید دوربین های کامپکت فول فریم، ولی ارزان قیمت پیدا کنید.

 

 

خوشبختانه امروزه دوربین های کامپکت نیز مجهز به سنسور های بزرگی هستند  و قابلیت تعویض لنز نیز دارا می باشند .

شاید در ظاهر خبر خوبی باشد ولی در واقع این مسئله اوضاع را خیلی پیچیده‌تر از گذشته کرده است. امروزه، شاهد خودنمایی دوربین هایی هستیم  که با سنسورهای کوچک عکس‌هایی حیرت انگیزی ثبت می‌کنند. با آنکه دوربین های مجهز به سنسور بزرگ تصاویر خیره کننده ای ثبت می کنند اما در مقابل دوربین هایی با سنسور های کوچک ، بسیار سنگین وزن بوده و رقابت تند و تیزی در این زمینه با یکدیگر دارند .

 

تکنولوژی مربوط به سنسور ها چنان پیشرفتی داشته اند که این حجم از اطلاعات وسیع ، اغلب خریداران دوربین ها را گیج و سردرگم کرده است . مخصوصا برای اشخاصی که هیچ آشنایی با دنیای عکاسی و سنسور ها و درک صحیحی از ابعاد آنها ندارند  . در این بین ذکر این نکته خالی از لطف نیست که سایز سنسور رابطه مستقیمی با فاصله کانونی لنز دارد. به همین جهت ، برای خرید یک دوربین حساسیت ویژه روی سایز سنسور داشته باشید .

این مقاله اطلاعات جامعی از سایز سنسورها و کاربرد هریک از آن ها ذکر شده است  و از تأثیر هر سایز بر روی کیفیت تصویر مورد بررسی قرار گرفته است . اما بهتر است قبل از هر چیز، بدانید که نسبت فاصله‌ی کانونی و سایز سنسور چگونه است .

 

 

سایز سنسور و فاصله‌ی کانونی

 

اگر قرار است یک دوربین کامپکت بخرید، لنز روی خود دوربین سوار است که به آن لنز یکپارچه میگوییم . در این نوع دوربین نیازی نیست خیلی  نگران سایز سنسور و نوع لنز باشید.

اما موضوع نوع لنز و سایز سنسور زمانی حائز اهمیت می باشد که دوربینی با قابلیت تعویض لنز خریداری کنید .اینجاست که مسئله‌ی نوع لنز و سایز سنسور بسیار مهم می شود. چون در این گروه دوربین ها، هر لنز دارای یک قالب دایره‌ای است که به واسطه آن سنسور را پوشش می دهد (منظور قطر دایره ای نوری است که در لنز موجود است ) که این مسئله مستقیماً بر ابعاد سنسور تأثیر می‌گذارد. البته در این میان یک استثنا هم وجود دارد که در آینده آن را تشریح می کنیم

 

فرقی نمی کند دوربین کامپکت باشد یا دیجیتالی (دارای قابلیت تعویض لنز) ، بهر حال عدد حک شده روی لنز نرخ حقیقی فاصله‌ی کانونی است. این عدد در صورتی درست است که سنسور  از نوع ۳۵ میلی‌متری یا همان فول‌فریم باشند.
عموما لنزها برای کار با سنسورهای مختلف طراحی می‌شوند و فاصله‌ی کانونی مؤثر آن ها بر روی سنسورهای مختلف متمایز است. بدین سان سازندگان نرخی به نام فاکتور برش یا Crop Factor را ارائه کرده اند تا درک مفاهیم مربوط به ابعاد سنسور ساده تر شود .

 

 

به عنوان مثال دوربینی کوچکتر از فول فریم ممکن است از لنزی استفاده کند که فاصله‌ی کانونی آن ۵۵-۱۸ میلی‌متری دارد . اما عملا فاصله کانونی حقیقی از ۸۲-۲۷ میلی‌متر کمتر می‌باشد. به این دلیل که سایز سنسور به اندازه‌ی کافی بزرگ نیست که بتواند از کل وسعت تصویر لنز استفاده کند. با برش بخشی از تصویر که توسط سنسور انجام می شود ، به نظر می‌رسد که فاصله‌ی کانونی افزایش یافته و گستره‌ی دید بسته‌تر شده است. برای این‌که تشخیص دهید هر لنز بر روی هر سنسوری روی چه فواصل کانونی پوشش ایجاد می کند باید به حاصل ضرب فاکتور برش در فاصله‌ی کانونی واقعی لنز مراجعه کنید.

 

زیر و بم سایز سنسور ها

 

برای اطلاع دقیق تر از سایز سنسور ها ، این بخش را به دقت مطالعه کنید اما قبل از آن این نکته را به خاطر بسپارید که همه سنسور های یک دسته باهم برابر نیستند.

 

۱-سنسور ۲٫۳/۱ اینچی

 

 

ابعاد سنسور: ۶٫۳ در ۴٫۷ میلی‌متر

 

این سنسور ، کوچک‌ترین سنسوری است که امروزه در دوربین ها دیده می شود . این سنسور ها در بدنه‌ی کوچک دوربین های کامپکت قابل جایگذاری است . اغل دوربین هایی که از این سنسور استفاده می‌کنند رزولوشن ۱۶ تا ۲۰ مگا پیکسلی دارند .

 

البته از این سنسور در مدل های مختلف دوربین ها استفاده می شود اما از آنجایی که سازندگان روزبه‌روز به سمت طراحی سنسورهای بزرگ سایز متمایل می شوند ،‌ کاربرد این سنسور نیز رو به کاهش است . تا جایی که امروزه در دوربین های جدید، ردپای این سنسور دیده نمی شود .

 

کارکرد این سنسورها ، در ساخت دوربین های کامپکت بسیار جمع‌وجوری دیده می شود که از لنز‌های زوم نیز بهره می برند . از آنجا که زوم‌ کردن با این سنسور ها بسیار ساده است.
مثل دوربین های کامپکت superzoom. برای طراحی و پیاده سازی این گروه از دوربین ها سنسور ۲٫۳/۱ اینچی بهترین گزینه است  چرا‌که در صورت استفاده از سنسور های با سایز بزرگ، وزن دوربین سنگین‌تر، و اندازه آن حجیم‌تر و البته قیمت آن گران‌تر می شود.

 

اگر شرایط نوری مناسب باشد ، با استفاده از این سنسور، می‌توان عکس‌های منحصر بفرد و باکیفیتی ثبت کرد. اما در شرایط نوری نامناسب هیچ امیدی به ثبت عکس های راضی کننده نیست .

 

از معروف ترین دوربین هایی که از این نوع سنسور استفاده می‌کنند نیکون P900، کانن SX60، نیکون B700 و کانن SX720 را مثال زد .

 

۲-سنسور ۱٫۷/۱ اینچی

 

 

 

سایز سنسور: ۷٫۶ در ۵٫۷ میلی‌متر

 

این سنسور کمی از سنسور پاراگراف قبل ( ۲٫۳/۱ اینچی) بزرگ‌تر است. این سنسور ها عملکرد های فوکوس و شارپ‌ نمودنتصویر را به سادگی پیاده می‌کنند چرا که به راحتی می تواند بک‌گراند را تار نمایند . این سنسور ها در نمایش جزئیات سایه‌ و روشن عملکرد بهتری را ارائه داده اند . در شرایط نوری نامساعد هم کم و بیش خوب عمل می‌کنند.

 

طی کوتاه مدت این سنسور ها بسیار محبوب و پرفروش شدند اما از زمانی که سنسور های ۱ اینچی راه را به بازار باز کردند ، از اهمیتشان کم  شد. از سنسور های ۱٫۷/۱ اینچی هم در دوربین های مدل کامپکت Pentax در سری Q استفاده می شود.
در این دوربین ها فاکتور برش  ۴٫۵ برابر است.

 

 

۳-سنسور ۱ اینچی

 

 

سایز سنسور: ۱۳٫۲ در ۸٫۸ میلی‌متر

 

این نوع سنسورها محبوب تریت لنز های در حال حاضر هستند . کاربرد این سنسورها بیشتر در دوربین های کامپکت پیشرفته دیده می شود و عموما با لنزهایی سازگارند که فاصله‌ی کانونی بین ۷۰-۲۴ میلی‌متر یا ۱۰۰-۲۴ میلی‌متر دارند .حضور این سنسور در دوربین های سوپر زوم مثل پاناسونیک FZ2000 و سونی RX10 III دیده میشود.

 

حضور سنسور های یک اینچی در دوربین های سری ۱ نیکون (سری دوربین های کامپکت نیکون) و موبایل Panasonic CM1 مشاهده می شود .
کیفیت عکس های این سنسور ها عالیست خصوصا اگر از دیافراگم باز بهره مند باشند . شاید فکر کنید کیفیت تصویر تمام و کمال وابسته به سایز سنسور است اما بخش اعظمی از آن به خاطر وجود فناوری جدید در این قطعه است که کارایی آن را افزایش داده است .

 

فاکتور کراپ هم برای سنسورهای یک اینچی نرخ قابل قبولی دارد و ۲٫۷ برابر است، اما چون این نوع سنسورها اغلب در دوربین های کامپکت استفاده می‌شوند نیاز چندانی به کراپ نخواهید داشت.

 

دوربین هایی که از این سایز سنسور استفاده می کنند دوربین های شناخته‌شده‌ی سونی مانند RX100 IV، RX100 V و دوربین های برند کانن سری G همچون G7 X Mark II، G9 X و G5 X می باشند

 

۴-سنسور Micro Four Thirds

 

سایز سنسور: ۱۷٫۳ در ۱۳ میلی‌متر

 

این سنسور در سیستم دوربین های کامپکت و Olympusدیده می شود . این سنسورها تفاوت قابل توجهی با سنسور ۱ اینچی دارند و تا حد زیادی بزرگ‌تر می‌باشند، اما به‌هرحال از سنسور های APS-C که در بخش های بعدی توضیح خواهیم داد، کوچک‌تر هستند.

 

سایز این سنسورها یک‌ چهارم سایز سنسور های فول فریم می‌باشد. محاسبه‌ی مقدار حقیقی فاصله‌ی کانونی در این سنسور ها بسیار ساده می‌باشد. آن قدر ساده که کافی است آن را دو برابر کنید. از آنجا که ضریب برش این سنسور ۲ برابر است ، آن را در 2 ضرب کردیم .

این سنسور  در ورژن ۱۲٫۸ مگاپیکسلی دوربین‌ کامپکت Lumix LX100 محصول شرکت پاناسونیک، به‌کار گرفته شده است .

 

۵-سنسور APS-C

 

سایز سنسور : ۲۳٫۵ در ۱۵٫۶ میلی‌متر

 

این سنسور در دوربین های DSLR  سطح متوسط( میان رده) و سطح مبتدی بسیار دیده می شود . البته امروزه در دوربین های کامپکت نیز این سنسور به کار گرفته می شود . این سنسور عملکرد خیره کننده ای در کیفیت عکس و حجم فایل‌ ها ایجاد می کند و علاوه بر این ، این سنسور ها با انواع لنز‌ها سازگار می‌باشد. (برای آشنایی مفصل تر با دوربین های DSLR ، اینجا را کلیک کنید)

بهتر است بدانید همه‌ی سنسورهای APS-C سایز های یکسانی ندارند  و هم‌اندازه نیستند. تجربه نشان میدهد سنسورهای  APS-C در دوربین های کانن تا حدودی کوچک‌تر از سنسور های مورد استفاده در دوربین های عکاسی نیکون و سونی می‌باشند. فاکتور کراپ سنسور های APS-C در دوربین های کانن ۱٫۶ برابر است، درحالی‌که فاکتور کراپ آن ها در دوربین های برند نیکون و سونی ۱٫۵ برابر است.

به طور کلی این نوع سنسورها محبوبیت  بالایی دارند و شما را دعوت به لذت عکاسی ورزشی، حیات‌وحش و طبیعت می‌کنند و به همین دلیل بسیار پرفروش می‌باشند.

 

۶-سنسور فول فریم

 

 

سایز سنسور: ۳۶ در ۲۴ میلی‌متر

 

این سنسورهای فول‌فریم در دوربین های سطح بالا و همه فن حریف استفاده می شود و بیشتر سازندگان محبوب و اسم و رسم دار در دوربین های پرچم‌دار خود این نوع سنسور ها را به کار میگیرند . دوربین های برند سونی a7R III، برند کانن مدل ۵D Mark IV و نیکون مدل D850 مجهز به این سنسور هستند .

سایز بزرگ این سنسورها سبب می شود که نور بیشتری به سنسور برسد تا عکس های تولید شده از کیفیت مطلوب تری برخوردار باشند . علاوه بر این به کمک این قابلیت سازندگان دوربین های عکاسی می‌توانند از رزولوشن‌ها و تعداد پیکسل‌های متنوعی در دیوایس های خود استفاده کنند. در حال حاضر مدل‌های 12 ، 24 و 36 مگاپیکسلی از این سنسور وجود دارند.

این سنسور ها فاکتور برشی ندارند که بخواهیم ابعاد مختلفش را وصف کنیم چراکه ابعاد سنسورهای فول‌فریم تا حدودی شبیه به فیلم‌های نگاتیو ۳۵ میلی‌متری است . اصطلاحا فاکتور برش در این مورد را معادل یک در نظر میگیریم .

برای دستیابی به تصاویر شارپ و خیره کننده، یک ابزار تخصصی وجود دارد که از جانب عکاسان آماتور گاها جدی گرفته نمی شود اما امان از حرفه ای ها که حسابی جادوی تصویر آن را درک کرده اند. در اینکه اسم اتو فوکوس یا فوکوس خودکار دوربین را بارها شنیده اید شکی نیست اما اینکه در چه شرایطی کاربرد دارد و معجزه گر است، جای حرف بسیار است؛ اینکه فوکوس اتوماتیک کمی خودکامه و تک رای است حرفی نیست اما با تکنیک های زیر میتوانید این قابلیت هیجان انگیز را در راستای اهداف هنری خود رام کنید. بررسی رفتار فوکوس اتوماتیک در شرایط مختلف، اولین سرنخ ما برای جلوگیری از مشکلات احتمالی این قابلیت است.

1-تشخیص اشتباه سوژه توسط فوکوس اتوماتیک:

امان از وقتی که قابلیت فوکوس سر ناسازگاری بردارد و در تشخیص سوژه مورد نظر ما بدقلقی کند! البته بسیاری از عکاسان تازه کار انتخاب نقطه فوکوس را به دوربین واگذار می کنند که در اکثر اوقات هم نتیجه مطلوب و تصویری واضح و شارپ به همراه دارد اما گاهی دوربین در شناسایی سوژه مورد نظر برای فوکوس دست و پا شکسته عمل میکند.

به طور کلی از آنجا که فوکوس خودکار معمولا در ناحیه مرکز کادر به دنبال سوژه می گردد، به همین دلیل گاهی چهره افراد را اولویت قرار می دهد و روی نقطه اشتباهی از صحنه فوکوس می کند که فرسنگ ها با هدف شما فاصله دارد. به عبارتی، دوربین عنایت ویژه ای بر نزدیک ترین سوژه ها دارد و روی آنها فوکوس می کند؛ این در حالیست که شاید شما سوژه دیگری را در فاصله بیشتر در نظر داشته باشید.

خبر خوب این که در بیشتر دوربین ها این امکان وجود دارد که نقطه فوکوس خودکار را به صورت دستی انتخاب کنید. فقط بایستی مد مناسبی را انتخاب کنید که این مد در دوربین های متفاوت با سازنده های متفاوت با نام های متفاوتی شناخته می شود. هم در حالت single point (یک نقطه ای) و هم در حالت Multiple Points (چند نقطه ای).

در دفترچه راهنمای همه دوربین ها ذکر شده است که چگونه حالت انتخاب دستی نقطه فوکوس را فعال کنید. با فعال کردن این حالت، معمولا فشار دادن دکمه ای برای حالت انتخاب نقطه فوکوس و تنظیم بی چون و چرای آن از دوربین خواهد بود . البته در بعضی از دوربین ها هم انتخاب نقطه فوکوس فقط با فشردن دکمه های جهت دار انجام می شود.

با لمس نقطه مورد نظر LCD در دوربین هایی که صفحه لمسی دارند می تونید نقطه مورد نظر را برای فوکوس خودکار انتخاب کنید.

البته بعضی دوربین ها در صورت فعال بودن حالت Face Detection AF یا فوکوس خودکار تشخیص چهره، دوربین در صورت رویت چهره در کادر، نقطه فوکوس انتخاب شده را نادیده می گیرد.

پس در شرایطی که می خواهید فوکوس روی سوژه ای غیر چهره انجام شود، باید این حالت را غیر فعال کنید تا بتوانید روی نقطه مورد نظر فوکوس کنید.

 

2-ارتباطی بین سرعت بالای فوکوس و کیفیت بالای تصاویر وجود ندارد

شاید ما بنا به عادت فوکوس سریع را در دوربین مناسب تر بدانیم؛ اما این موضوع همیشه قطعی نیست و در بعضی شرایط می تواند برعکس عمل کند. به همین خاطر است که بعضی دوربین های گران قیمت مثل Canon 7D Mark II یا Canon 5D Mark III این قابلیت را دارند که سرعت تغییر فوکوس را متناسب با مدت زمان تغییر حالات و فاصله سوژه تنظیم کرد.

به این مثال توجه کنید؛ تصور کنید در حال عکاسی از شناگری هستید که رو به روی شما شنای پروانه انجام می دهد؛ اگر سرعتتغییر فوکوس دوربین بالا باشد، وقتی سر شناگر در سطح آب باشد روی آن فوکوس خواهد کرد ولی با پایین رفتن شناگر زیر آب، از آنجا که زمان کافی برای تجزیه و تحلیل حالت ندارد، بر انتهای استخر فوکوس خواهد کرد. هنگامی که سر شناگر دوباره از آب خارج شود، دوربین با زحمت بسیار دوباره بر آن فوکوس می کند و با ادامه این روند، و لحظه های حساسی که می توانید عکس مناسبی بگیرید از دست می رود زمان شما برای ثبت تصویر بی نقص هدر می رود.

اگر سرعت فوکوس دوربین کمی کند تر باشد، به این دلیل که سرعت تغییر فاصله سوژه هنگام تغییر حالت زیاد است، فوکوس دوربین تغییر نمی کند و وقتی سر شناگر از آب بیرون می آید فاصله فوکوس تغییر زیادی نمی کند.

این تغییر آهسته فوکوس هنگامی که اجسامی بین شما و سوژه مورد نظر واقع می شود هم بسیار کاربردی است. مثلا در عکاسی از بازیکنان یک تیم در ورزشگاه، ممکن است به طور مداوم تماشاچیان و یا چیز های دیگر برای زمان بسیار کوتاهی مقابل دید شما قرار بگیرند و اگر سرعت تغییر فوکوس دوربین تان کند باشد،شما و فوکوس خودکار دوربین با چالشی روبه رو نخواهید شد.

دوربین های گران قیمت SLR کمپانی های کنون و نیکون دارای سیستم فوکوس خودکار پیچیده ای هستند که با توجه به سوژه و خواست عکاس می شود آنها را تنظیم کرد. برای انجام هر چه بهتر این کار باید از نحوه عملکرد سوژه و دوربین آگاهی داشت.

3-گشودگی دیافراگم قابل استفاده در فوکوس

اصولا کمپانی های سازنده دوربین ها دیافراگمی که سیستم فوکوس خودکار در آن کار می کند، بیان می کنند. مثلا سیستم فوکوس خودکار بعضی از دوربین های مدرن روس دیافراگم f/8 عمل می کنند.

ماکزیموم دیافراگم عکاسی که lens maximum aperture نامیده می شود با دیافراگم عکاسی یا shooting aperture تفاوت دارد که گاهی عکاسان تازه کار را به اشتباه می اندازد.

اندازه دیافراگم وقتی که فوکوس انجام شده باشد و دقیقا قبل از نوردهی، تغییر می کند و در دوربین های مدرن فوکوس خودکار در بازترین حالت دیافراگم انجام می شود تا نور کافی به سمت سنسور هدایت شده و عکس شما از وضوح و شفافیت چیزی کم نداشته باشد.

بنابراین این امکان وجود دارد که با دوربینی که سیستم فوکوس خودکار آن در دیافراگم f/5.6، f/8 یا بازتر از اینها عمل می کند، با دیافراگم F/16 عکاسی کنید.

به کار بردن مبدل تله یا teleconverter با لنز، به اندازه شارپنس و سرعت لنز، فاصله کانونی را افزایش می دهد.

همان طور که در قبل تر بیان شد، بعضی از دوربین های مدرن دارای  فوکوس خودکار f/8 هستند. به این صورت که یک لنز  f/4 با مبدل X 2 متصل شده به آن با کاهش 2 پله نور همچنان می تواند فوکوس خودکار انجام دهد.

پس برای خرید مبدل تله ، همیشه سیستم فوکوس خودکار دوربین خود را هم در نظر داشته باشید.

4- مدل نقطه فوکوس خودکار خطی و صلیبی

سامانه های فوکوس خودکار تشخیص فازی یا phase detection در دوربین های SLR ،اصولا شامل دو نوع نقطه فوکوس خودکار خطی یا Linear و صلیبی یا Cross type هستند که حالت خطی مدل استاندارد برای فوکوس است که تنها هنرنمایی اش در تشخیص اختلاف کنتراست روی یک خط از صفحه را است . اما نقاط فوکوس خودکار در حالت صلیبی یا ضربدری می تواند اختلاف کنتراست را در دو صفحه عمودی و افقی بسنجد و به همین علت است که حساسیت این نوع نسبت به سامانه های خطی بیشتر است.

دسته ای از دوربین ها فقط یک نقطه فوکوس با سامانه صلیبی دارند که آن هم در مرکز کادر قرار دارد؛ ولی بقیه دوربین ها در سامانه صلیبی دارای تعداد بیشتری نقاط فوکوس خودکار هستند که با مطالعه دفترچه راهنمای دوربین بیشتر سر از کار این نقاط و محل قرار گیری شان درخواهید آورد. عملکرد این نقاط در شرایط خاصی قابل قبول تر است.

بعضی از دوربین های حرفه ای برای افزایش حساسیت نقطه اتوفوکوس وسط کادر را به شکل جفت دارند (Double Cross Type). اما این قابلیت زمانی کاربرد دارد که لنز های سریع با ماکزیمم دیافراگم f/2.8 به کار گرفته شود.

5-وابستگی مدهای نورسنجی به نقطه فوکوس خودکار

در بسیاری از دوربین ها نقطه فوکوس خودکار را به سامانه نورسنجی یا metering ارتباط می دهند. حتی مدهای نورسنجیمانند Evaluative یا Matrix که شامل چند بخش هستند. (برای اطلاعات دقیق تر در مورد نورسنجی اینجا را کلیک کنید)

این موضوع این مفهوم را می رساند که روشنایی سوژه ای که زیر نقطه فوکوس می باشد می تواند روشنایی کل عکس را تحت تاثیر قرار دهد. اگر سوژه در زیر نقطه فوکوس بسیار روشن و یا بسیار تاریک تر از بقیه بخش های کادر تصویر باشد، می تواند تعادل نوردهی عکس را بر هم بزند. در چنین شرایطی می توانید به شکل دستی نوردهی تصویر را انجام دهید تا این مشکل بر طرف شود.

6- سیگنال تمیز لازمه عملکرد صحیح سیستم اتوفوکوس با تشخیص کنتراست

سیستم اتوفوکوس phase detection یا تشخیص فاز عملکرد سریعی دارد؛ اما شما این توانایی را ندارید که در زمان استفاده از آن، از نمای زنده (live view) هم استفاده کنید. با اینکه سیستم فوکوس خودکار تشخیص کنتراست از این سامانه کند تر عمل می کند، ولی به شما این مزیت را می دهد که بتوانید از live view هم استفاده کنید.

دوربین های Compact برای فوکوس کردن از داده های سنسور تصویر استفاده می کنند؛ به همین دلیل است که قدرت این سیگنال نسبت به سیگنال نویز برای سیستم اتوفوکوس مهم است.

پیشرفتی که در سامانه های فوکوس خودکار دوربین های کامپکت در سال های گذشته مشاهده کرده اید، تا حدودی تحت تاثیر گسترش قدرت کنترل نویز تصاویر می باشد.